ใบหน้าอันดุดันกำลังจ้องมองไปที่สตรีผู้หนึ่งตรงหน้า สายตาของเขา บ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างรุนแรง ในขณะที่จ้องมองไปที่สตรีผู้นั้น
"เหตุใดเจ้าจะต้องไปช่วยเหลือบุรุษผู้นั้นด้วย"
"แล้วเหตุใด หม่อมฉันถึงจะช่วยเขาไม่ได้"
เมื่อได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพัง หลิวเยี่ยนจือจึงกลับมาใช้คำราชาศัพท์อย่างเป็นทางการกับเขาอีกครั้ง บ่งบอกถึงว่านางต้องการเว้นระยะห่างความสนิทสนมนี้ของพวกเขาเอาไว้อย่างชัดเจน
"เพราะเปิ่นหวาง ได้สั่งเจ้าเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว แต่เจ้าก็ยังกล้าขัดคำสั่งของเปิ่นหวาง"
"แล้วเหตุใดหม่อมฉันจะต้องทำตามรับสั่งของพระองค์ด้วย พระองค์อย่าได้ทรงลืมเป็นอันขาด ว่าหม่อมฉันได้เขียนหนังสือหย่าขาดจากกันไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว"
"เปิ่นหวาง ทิ้งมันไปแล้ว"
"ห๊า!!! อะไรนะ มิใช่ว่าพระองค์ต้องการให้มันเป็นเช่นนั้นหรอกหรือ เหตุใดถึงได้ทิ้งมันไป เหตุใดถึงต้องทำเหมือนกับว่าเป็นห่วงเป็นใยเหตุใดถึงได้มาใกล้ชิดกับ
