ณ หุบเขาหนึ่งในป่าลึก
ได้มีสตรีและบุรุษกำลังมุ่งตรงมายังทิศทางนี้ ติงฝูไห่ สามารถรับรู้ได้ถึงการมาของพวกเขา แต่เนื่องด้วยร่างกายที่อ่อนแอไร้ซึ่งกำลัง ทำให้เขาทำได้เพียงเฝ้าคอยให้คนเหล่านั้นมาถึง โดยที่ไม่สามารถทำสิ่งใดได้
"ผู้ใด"
"ศิษย์พี่ ข้าเอง"
"มีใครมากับเจ้าด้วยอีกผู้หนึ่ง" โดยปกติแล้วศิษย์น้องของเขาจะนำอาหารมาให้เขาทุกวัน แต่เหตุใดวันนี้ถึงได้มีคนอื่นตามมาด้วย เขารับรู้ได้ทันทีว่าคนผู้นั้นมิใช่อาจารย์ของเขาอย่างแน่นอน เพราะย่างก้าวในแต่ละก้าวของคนผู้นั้น บ่งบอกว่ามิได้มีวรยุทธ์อันใด
"นี่คือแม่นางหลิว นางมีชื่อว่าหลิวเยี่ยนจือ ข้าได้นำนางมาที่นี่ เพื่อมารักษาท่าน เชื่อว่าครั้งนี้นางจะต้อง รักษาท่านจนหายเป็นปกติอย่างแน่นอน"
"หึ!!! นี่เจ้ายังไม่หยุด เพ้อเจ้อเช่นนั้นอีกหรือ เจ้ายอมแพ้เสียเถิด อีกไม่นานข้าก็ต้องตายอยู่ที่นี่ อย่าได้มาเสียเวลากับคนใกล้ตายเช่นข้าเลย นำนางกลับไปเถิด"
