คืนเดือนมืด หมู่ดาวทอแสงเป็นประกายอยู่เต็มท้องฟ้า อากาศร้อนเมื่อตอนกลางวันแปรเปลี่ยนเป็นหนาวเย็นจนยะเยือก ด้วยความที่ไร่ปกรักแวดล้อมด้วยขุนเขาและเป็นพื้นที่สูงบนดอย เสียงหริ่งหรีดเรไรดังระงมสะท้อนก้องไพเราะขับขานราวเสียงดนตรีกล่อมนอนยามค่ำคืน แต่ปารวีกลับมิอาจข่มตาให้หลับลงได้
ทั้งที่ตัวเองเป็นคนพูดว่าจะไป แต่ไหนใจเจ้ากรรมกลับรู้สึกแปลกๆ สมองก็พยายามลบเรื่องราวเมื่อตอนกลางวันออกจากใจ แต่มันกลับตอกย้ำให้จำฝังแน่น แม้แต่แววตาสลดตัดพ้อที่ส่งผ่านมาถึงเธอ ทำให้ไม่อาจข่มตาหลับลงได้แม้เวลาจะล่วงเลยมาเกือบค่อนคืนเข้าไปแล้ว
เสียงรถยนต์วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้าน ปารวีเหลือบมองนาฬิกาตรงหัวเตียงที่เธอเปิดโคมไฟทิ้งไว้ เกือบเที่ยงคืนเขาเพิ่งกลับมาหรือนี่ ตอนเช้าต้องออกเช้ามืดทุกวัน เขาเอาแรงมาจากไหนนักหนากันนะ เธอรีบปิดโคมไฟก่อนซุกกายเข้าในผ้าห่มพยายามข่มตาให้หลับลง
คนที่เพิ่งกลับบ้าน ทันทีที่รถวิ่งเข้ามา
