คำถามของเธอทำให้แม่นิ่มแอบยิ้มอยู่คนเดียว
“พ่อเลี้ยงงานเยอะมากเลยค่ะ ต้องดูทั้งไร่ชา ไร่ดอกไม้ แล้วก็ต้องไปทำงานที่โรงงานอีก บางวันพ่อเลี้ยงแทบไม่ได้ทานข้าว อาศัยดื่มกาแฟอย่างเดียวค่ะ”
“เยอะไปหรือเปล่านังใบบัว นินทาเจ้านายนะ คุณรวีอย่าไปถือสาใบบัวเลยนะคะ” แม่นิ่มเอ็ดสาวใช้
“ไม่เป็นไรค่ะแม่นิ่ม รวีเป็นคนถามใบบัวเอง เท่าที่รวีมาอยู่ที่ไร่ รวีไม่ค่อยเห็นพ่อเลี้ยงที่บ้านตอนกลางวันเลยอยากรู้ เอ่อ...แม่นิ่มคะ!...วันนี้รวีว่าง แม่นิ่มช่วยสอนรวีทำอาหารเหนือได้หรือเปล่าคะ”
“ได้สิคะ ว่าแต่คุณรวีไหวหรือ”
“ไหวค่ะ อยู่เมืองนอก รวีอยู่กับแม่...แม่ก็ทำให้ทานตลอด ไม่เคยได้ลงครัวเลยค่ะ แม้ว่าแม่จะเป็นถึงเชฟแท้ๆ แต่ก็ไม่ได้รับความรู้เรื่องงานครัวมาสักนิด ส่วนมากรวีก็จะทำงานนอกบ้าน รวีไม่เป็นกุลสตรีเอาเสียเลยใช่ไหมคะแม่นิ่ม”
“ไม่หรอกค่ะ คนเรามีความสามารถไม่เหมือนกัน ถ้ารู้ว่าเราไม่เป็น เราเรียนรู้แล้วก
