Chapter 9
1297 คำ
หลังจากที่ดาวินไปเปิดตัวยิ่งใหญ่ก็เริ่มมีข่าวลือว่าเขาเลี้ยงแอร์โฮสเตสในสายการบินของตัวเอง แต่พวกหล่อนไม่ยอมบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครซึ่งเขาอารมณ์เสียเล็กน้อย
"ทำไมหน้าบูดแบบนั้นครับคุณวิน"
"อยากให้พวกนั้นลือแบบละเอียดกว่านี้อ่ะ เมาท์แต่ว่าฉันเลี้ยงเด็กแต่ไม่บอกว่าเป็นใคร เหอะ!"
"แค่นั้นวาวาก็ทำงานลำบากแล้วครับท่าน"
เขาหันไปมองอิทธิก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ผู้หญิงคนเดียวเขาเลี้ยงได้มั้ยไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยด้วยซ้ำ แต่ก็นั้นแหละวาวาไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านมา จึงต้องใจเย็นค่อยเป็นค่อยไป รุกมากก็ถอยห่าง
"เห้อ! ไปเถอะสี่โมงฉันต้องมารับวาอีก"
"ครับท่าน"
ดาวินเดินออกจากสนามบินไปขึ้นรถแล้วตรงไปยังบริษัท บอกแล้วไงว่าแค่มาเปิดตัวเฉยๆไม่ได้มีธุระอะไรมากมายหรอก
ทางด้านของวาวาตอนนี้เธอถึงสนามบินเชียงใหม่ใหม่แล้ว หญิงสาวหิ้วอาหารเหนือหลายอย่างไปฝากดาวิน วันนี้ว่าจะชวนเขากินอาหารเหนือ
"เอาแคบหมูอีกถุงค่ะ ไส้อั่วด้วย น้ำพริกอ่องอีกถุงค่ะ"
วาวาชี้นิ้วบอกพนักงาน จนตอนนี้ในมือของเธอเต็มไปด้วยเมนูต่างๆ ส่วนเพื่อนของเธอนั้นได้สตรอว์เบอร์รี่ตามที่ต้องการแต่แรก
"โอ้โห! เหมาไปไหน"
"ฝากคุณดาวะ.. เอ่อ กินเองสิ"
วาวารีบแก้ต่างเกือบจะหลุดปากไปแล้วดีนะที่ห้ามตัวเองไว้ก่อน จากนั้นทั้งสองคนก็เอาของไปเก็บแล้วเตรียมบินกลับในเวลาต่อมา
เวลาสี่โมงเย็นดาวินในชุดไปรเวทสบายๆยืนพิงรถอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้า วาวาลากกระเป๋าออกมาพร้อมกับถือถุงพะรุงพะรังเยอะแยะไปหมด ดาวินเงยหน้าขึ้นหันไปเจอหญิงสาวก็เดินเข้าไปช่วยขนของ
"เหมาะอะไรมาเยอะแยะเนี่ยยัยตัวซุ่มซ่าม"
"วาเอาอาหารเหนือมาฝากคุณวินค่ะ วันนี้เราไปกินอาหารเหนือกันนะคะ"
หญิงสาวเอ่ยเสียงสดใส เขายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะยกกระเป๋าเธอขึ้นแล้วพาขึ้นรถไปทันที ดาวินหันไปมองคนข้างๆที่วันนี้อารมณ์กว่าเมื่อวาน
"คุณวินจะพาวาไปเที่ยวไหนเหรอคะ"
"จะกินอาหารเหนือไม่ใช่เหรองั้นไปบ้านฉันมั้ยไหนๆก็ว่างแล้วไปช่วยแต่งบ้านหน่อย"
"แต่งบ้านเหรอคะ"
วาวามองชายหนุ่มอย่างสงสัย ดาวินยื่นมือไปขยี้ผมหญิงสาวเล่นก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน
"ใช่แต่งบ้าน พอดีว่าบ้านเดิมที่อยู่ยกให้น้องสาวไปแล้ว ที่จะไปคือบ้านหลังใหม่กำลังอยู่ในช่วงตกแต่งแต่ว่าจะพักก็ได้นะเฟอร์นิเจอร์พร้อมแล้ว"
"อ่อ แล้วจะให้วาช่วยแต่งตรงไหนเหรอคะ แล้วแต่งสไตล์ไหน"
หญิงสาวเอ่ยถามอย่างสนใจ น่าสนุกดีเธอชอบนะจับนั้นแต่งนี่แต่ไม่มีโอกาสเพราะไม่มีเงินไปสร้างบ้านใหม่แบบคนอื่นหรอก แต่ในอนาคตเธอจะต้องซื้อบ้านหลังใหม่ให้แม่แน่นอน ท่านจะได้ภูมิใจในตัวของเธอ
"เอาที่วาชอบไง แต่งได้เลยมีแอพให้เลือกของด้วย อีกวันเขาจะเอามาส่งเลย"
"หูย! ดีอ่ะ อยากไปดูแล้วค่ะ"
วาวาเอ่ยเสียงตื่นเต้น ดาวินลูบผมเธอก่อนจะหันไปขับรถต่อ ทั้งสองคนเดินทางมาเรื่อยๆจนถึงบ้านของเขาในตัวเมืองห่างจากสนามบินพอสมควร พื้นที่บ้านของเขาเล็กกว่าบ้านเดิมเพราะที่นั่นมีสนามกอล์ฟส่วนตัว แต่ถามว่ากว้างมั้ยแน่นอนกว้างมากพอที่จะเปิดสนามกอล์ฟขนาดย่อม เนื่องด้วยเขาเป็นคนชอบความสงบจึงซื้อพื้นที่กว้างไว้ก่อนแต่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรปลูกหญ้าลงต้นไม้เท่านั้น
"บ้านหลังใหญ่มากเลยค่ะคุณวิน"
วาวาตาโตมองอย่างตื่นเต้นสุดขีด นี่คือบ้านคนรวยที่แท้จริง ชาตินี้ทั้งชาติเธอจะมีโอกาสได้อยู่บ้านหลังดีๆแบบนี้มั้ยนะ แค่ขับรถเข้ามาก็กว้างพอแล้วพื้นที่บ้านยิ่งแล้วใหญ่อย่างกับอยู่เป็นยี่สิบคนอย่างนั้นแหละ
"คุณวินอยู่กันหลายคนเหรอคะ สร้างบ้านซะใหญ่เลย"
"ฉันอยู่คนเดียว น้องกับพ่ออยู่อีกบ้านแต่ถ้าอนาคตแต่งงานมีภรรยาก็ว่าจะมีลูกหลายๆคนหน่อย จะได้วิ่งเล่นในบ้านจะได้ไม่เหงาไง วาว่าเรามีลูกซักกี่คนดีล่ะ"
ดาวินเอ่ยถามหญิงสาวพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ หญิงสาวมองเขาอย่างใสซื่อก่อนจะตอบออกมาอย่างไม่ได้คิดอะไร
"วาว่ามีซักสองคนพอดีแล้วนะคะ ผู้ชายคนหนึ่งผู้หญิงคนหนึ่ง เอ๊ะ! คุณวินมาถามวาทำไมเล่าเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย"
หญิงสาวเหมือนจะนึกขึ้นได้ก็รีบโวยวายทันทีด้วยความเขินอาย มาพูดเราอะไรกันเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันนี่
"อีกหน่อยก็เป็น"
เขาเอ่ยเสียงลอยๆก่อนจะขับรถไปจอดหน้าบ้าน วาวาหน้าแดงก่ำมองชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยเสียงดังกลบเกลื่อนความอาย
"คุณวินพูดอะไรก็ไม่รู้ วาไม่คุยด้วยแล้ว"
เธอเปิดประตูลงจากรถไปก่อนจะร้องว้าวออกมามองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น หน้าบ้านมีน้ำตกด้วยนี่ถ้าปลูกเป็นสวนดอกไม้มันต้องสวยมากแน่เลยอ่ะ
"มองอะไรเอ่ย เข้าไปข้างในกัน"
"น้ำตกสวยจังเลยค่ะ ถ้าปลูกดอกไม้สวยๆนะเหมือนในนิยายเลยค่ะ"
วาวาเอ่ยเสียงสดใส ดาวินกุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน
"อยากจะตกแต่งอะไรก็ทำเลย แต่ต้องรอวาหยุดงานก่อนแล้วจะพามาอีก บ้านหลังนี้ยกให้จัดการเลยอ่ะ"
"ให้วาแต่งอะไรก็ได้เหรอคะ"
"อืม อยากทำอะไรก็ทำสิวาชอบแบบไหนก็ทำเลย กดในแอพนั้นแหละเลือกของที่ต้องการ อีกวันพนักงานก็เอามาส่ง ส่วนค่าใช้จ่ายเดี๋ยวอิทธิจัดการเองแหละ"
เขายิ้มออกมาก่อนจะกุมมือเธอเดินเข้าไปข้างในตัวบ้าน หญิงสาวมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้นไม่เคยเห็นบ้านใหญ่ขนาดนี้มาก่อน นี่มันไม่ใช่บ้านแล้วมันคือคฤหาสน์
"อ๊ะ! วาลืมเอาถุงลงมาด้วย"
"เดี๋ยวให้แม่บ้านเอาลงมาให้ ตอนนี้ไปดูห้องนอนดีกว่ายังแต่งไม่เสร็จเลยวาช่วยหน่อยได้ป่ะ"
"ช่วยเหรอคะ"
เขาพยักหน้าก่อนจะพาหญิงสาวขึ้นไปชั้นบน ห้องนอนของเขากว้างมากมีประตูทะลุไปสองห้อง เป็นห้องเปล่าๆและอีกฝั่งเป็นห้องน้ำ
"แต่งห้องนอนให้หน่อย ฉันงานยุ่งจะให้คนมาออกแบบก็กลัวไม่ถูกใจ"
"แล้ววาทำเองจะถูกใจคุณวินเหรอคะ"
เขายักไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ซีเรียส ก็ไม่ได้ให้ถูกใจเขาซะหน่อยแค่หญิงสาวทำแล้วถูกใจเธอก็พอ เขาต้องการแค่นั้นแหละ
"ก็ไม่ได้ให้ถูกใจฉันนี่ ถูกใจวาก็พอแล้ว"
"วาไม่ใช่คนอยู่ซักหน่อยให้ถูกใจวาได้ยังไงเล่า"
หญิงสาวทำหน้ายู่ก่อนจะเดินไปเปิดห้องนั้นห้องนี่ดู ดาวินกอดอกยิ้มมุมปากมองหญิงสาวพลางคิดในใจ
'อีกหน่อยก็ได้อยู่ หึ!'
- ผู้เขียน
