บัวคลี่ของพี่เข้ม

วันส่งตัว2

ฉันฝากบัวคลี่ด้วยนะพ่อเข้ม บัวคลี่มันเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย ถ้าน้องมันทำอะไรไม่ถูกไม่ควรพ่อเข้มบอกสอนได้เลยนะ” เข้มชำเลืองมองหญิงสาวที่นั่งเคียงข้างผู้เป็นพ่อเล็กน้อย ใบหน้าของหญิงสาวซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ดวงตากลมโตรื้นไปด้วยน้ำตาก็นึกเอ็นดู คงจะขวัญเสียไม่น้อยที่ต้องจากครอบครัวมาอยู่กับตน

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลน้องเหมือนที่ลุงชาติดูแลเลยครับ”

“ขอบคุณมากนะพ่อเข้ม...บัว อยู่ที่นี่ทำตัวดีๆ นะลูก อย่าดื้อ อย่าเอาแต่ใจ พ่อเข้มพูดอะไรก็ให้ฟัง ขยันทำงาน อย่าเกียจคร้านนะลูก” ฝ่ามือหนาวางลงบนศีรษะของบุตรสาว พร่ำสอนถึงการวางตัวให้เหมาะสมในการมาอยู่ที่นี่ และหวังว่าเข้มจะเอ็นดูบุตรสาวของตน ทำให้บุตรสาวของตนสุขสบาย

“จ้ะพ่อ” ตอบรับออกมาเสียงสั่นเครือ โผลเข้าไปกอดผู้เป็นบิดาเอาไว้แน่น น้ำตาที่พยายามฝืนไว้ไหลออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่

ชาติโอบกอดบุตรสาวกลับไป สองพ่อลูกกอดกันแน่น น้ำตาของลูกผู้ชายอย่างชาติก็แทบจะไหลออกมาเช่นกัน เมื่อต้องพาลูกมาส่งให้กับผู้ชายคนอื่น ความอดสูบีบหัวใจคนเป็นพ่อยิ่งนัก

“งั้นพ่อกลับก่อนนะบัว ฉันคงต้องกลับแล้วนะพ่อเข้ม ยังไงฝากบัวด้วยนะ” เข้มพยักหน้ารับพร้อมทั้งส่งยิ้มกลับไปให้

“งั้นเดี๋ยวรอสักครู่นะครับลุงชาติ” ว่าแล้วเข้มก็ลุกเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็กลับมาพร้อมกับถุงผ้าใบเล็กที่ยื่นมาตรงหน้าของชาติ

“ผมให้เอาไปลงทุนต่อ”

“แต่ว่า...”

“รับไปเถอะครับ อันนี้ไม่ได้ถือเป็นการยืม ถือเป็นน้ำใจเล็กน้อยจากผม” เมื่อเห็นท่าทางลังเลของชาติ เข้มจึงจับมือของชาติมาและวางถุงเงินลงไปในฝ่ามือ

"ขอบใจมากนะพ่อเข้ม"

"ครับ ถ้าคิดถึงบัวคลี่ก็มาเยี่ยมได้ทุกวันทุกเวลานะครับ ผมไม่ได้ว่าอะไร" บัวคลี่หันมองเข้มด้วยสายตาขอบคุณ ขอบคุณที่เขาไม่ปิดกั้นเธอกับครอบครัว ใจกว้างยอมให้ครอบครัวเธอมาเยี่ยม

"ขอบใจจริงๆ นะพ่อเข้ม ฉันคงต้องไปจริงๆ ... พ่อไปนะบัว แล้วพ่อจะพาน้องกับแม่มาหานะลูก” หันมาร่ำลาบุตรสาว ก่อนจะลุกเดินลงบ้านไป โดยมีบัวคลี่เดินออกไปยืนส่งอยู่หน้าบันได ด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา เข้มที่เห็นแผ่นหลังบางสั่นไหวก็ยิ้มบางออกมา เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของหญิงสาว และเอ่ยออกไปเบาๆ

“หยุดร้องได้แล้วเด็กน้อย” เสียงพูดแผ่วเบาดังอยู่ใกล้ใบหู ทำให้บัวคลี่สะดุ้งด้วยความตกใจ รีบหันกลับมาหาเจ้าของเสียงนั้น แต่เพราะเข้มยืนใกล้เกินไปจนบัวคลี่ไม่ทันระวังจึงชนกับแผ่นอกนั้น รีบผงะตัวไปด้านหลังจนตัวเองเสียหลักเกือบหงายหลังตกบันไดบ้าน

ยังดีที่ได้วงแขนแกร่งโอบเอวคอดรั้งร่างบางได้ทัน ทำให้เรือนร่างของคนทั้งคู่แนบชิดติดกัน มือบางวางอยู่บนหน้าอกหนั่นแน่นอย่างไม่ตั้งใจ สายตาทอดมองกันและกันด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำด้วยกันทั้งคู่

“เดินทางมาเหนื่อยๆ ฉันว่าบัวไปพักก่อนดีไหม” บัวคลี่ที่สติหลุดลอยไปไกล พยักหน้ารับแบบงุนงง

เมื่อเห็นหญิงสาวตอบรับเข้มจึงคลายวงแขนนั้นออกอย่างเสียดาย เพราะเรือนร่างของหญิงสาวหอมและนุ่มนิ่มเสียเหลือเกิน โดยเฉพาะทรวงอกอวบใหญ่ที่แนบชิดกับแผงอกของเขาเมื่อสักครู่

เข้มเดินนำบัวคลี่ไปยังห้องพักที่ตนได้จัดเตรียมไว้ให้ ซึ่งบัวคลี่ก็ได้แต่เดินตามไปเงียบๆ เพราะรู้สึกเหมือนสติยังกลับมาไม่ครบถ้วนจากการใกล้ชิดกันเมื่อสักครู่ ความแน่นของแผงอกแกร่งยังติดอยู่ที่มือ ดวงตาคมคู่นั้นยิ่งมองเธอก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้

“นี่คือห้องของบัว พักผ่อนได้ตามสบายเลยนะ หรือถ้าเหนียวเนื้อเหนียวตัวอยากอาบน้ำ ห้องน้ำอยู่ด้านนอก บัวอาบได้เลย เดี๋ยวฉันจะออกไปดูแปลกผักหลังบ้านสักหน่อย”

“จ้ะ” เข้มยิ้มรับออกมา จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกจากห้องนอนของบัวคลี่ไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนเคว้งอยู่กลางห้อง ก่อนจะเดินมานั่งลงที่พื้นห้องหน้ากระจก วางห่อผ้าที่ตัวเองถืออยู่ลง มองสำรวจห้องนอนที่ชายหนุ่มยกให้เธอไปพลาง

ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยมีห้องเป็นของตัวเอง บ้านที่อยู่ก็เปิดโล่งนอนเรียงกันเป็นแนวยาวบนเสื่อ เมื่อมีห้องเป็นของตัวเองแบบนี้ก็อดตื่นตาตื่นใจไม่ได้ มือบางยื่นไปจับฟูกที่นอนขนาดสามฟุต ริมฝีปากคลี่ยิ้มออกมาเมื่อสัมผัสกับความนิ่มของมัน หากนอนลงไปคงสบายหลังหลับสนิทน่าดู

บัวคลี่ขยับตัวลุกขึ้นเดินสำรวจรอบห้อง เปิดตู้ไม้ออกดูก็พบว่าเป็นตู้เสื้อผ้าเอาไว้เก็บของ และยังมีหมอนผ้าห่มพับวางอยู่ด้านใน จากนั้นบัวคลี่ก็เดินไปเปิดหน้าต่าง สายลมที่พัดผ่านเข้ามาในห้องทำให้ผ้าม่านปลิวไสวไปตามแรงลม ยื่นมือไปเปิดผ้าม่านออกเพื่อชมวิวด้านนอก แต่หัวใจของหญิงสาวก็สั่นไหว เมื่อเห็นว่าเจ้าของบ้านที่เธอมาอาศัยอยู่กำลังทำแปลงผัก

บัวคลี่ยืนมองชายหนุ่มอย่างเพลิดเพลิน ทุกท่วงท่าการขุดแปลงผักช่างทะมัดทะแมงกล้ามแขนขึ้นเป็นมัดๆ ดูแข็งแรงกำยำเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างลืมตัว ขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่ชายหนุ่มอยู่อย่างนั้น

และดูเหมือนบัวคลี่จะยืนมองนานเกินไปคนที่ก้มๆ เงยๆ อยู่ก็เงยหน้าขึ้นมองมาที่หญิงสาว ทำให้คนแอบมองถึงกับสะดุ้ง รีบหลบเข้ามาในห้องด้วยความเร็วยกมือขึ้นมาจับหน้าอกด้านซ้าย ก็พบว่าจังหวะหัวใจเต้นระส่ำดั่งคนมารัวกลองในอยู่ในอก