บัวคลี่ของพี่เข้ม

เรียกพี่เรียกหนู 1

ตลอดทั้งวันหลังจากเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้เสร็จเรียบร้อย บัวคลี่ก็ออกมานอกห้องและลงไปช่วยเข้มทำแปลงผัก จากนั้นทั้งคู่ก็ทานอาหารกลางวันด้วยกัน แม้ตลอดช่วงบ่ายเข้มจะบอกให้บัวคลี่พักผ่อนอยู่ในห้องก็ตาม แต่บัวคลี่ก็แอบออกมาทำความสะอาดบ้านของชายหนุ่ม เพราะไม่อยากนั่งนอนอยู่ในห้องเฉยๆ อีกทั้งยังอยากสำรวจบ้านหลังนี้อีกด้วย

สิ่งหนึ่งที่บัวคลี่สงสัยคือทำไมบ้านหลังนี้ถึงดูเป็นระเบียบเรียบร้อยและสะอาดสะอ้านเหมือนถูกทำความสะอาดทุกวัน ทั้งที่เป็นบ้านของหนุ่มโสดก็ว่าได้ หรือว่ามีผู้หญิงขัดดอกแบบเธอมาคอยทำความสะอาดให้ทุกวัน บ้านช่องถึงได้สะอาดเป็นระเบียบแบบนี้ บัวคลี่ได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ในใจ และหันมาสนใจทำความสะอาดบ้านต่อ จนเวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงเย็น

“เอ่อ...คือ...คือ...บัว...หนู” บัวคลี่อึกอักไม่รู้ว่าจะเรียกชายหนุ่มว่าอย่างไร และจะแทนตัวเองว่าอย่างไร เข้มที่นั่งพักอยู่ใต้ถุนบ้านถึงกับยิ้มออกมา

“เวลาอยู่ด้วยกันสองคน เรียกฉันว่าพี่แล้วแทนตัวเองว่าหนูก็ได้” น้ำเสียงทุ้มน่าฟัง สายตาอบอุ่นที่ทอดมองมา ทำให้บัวคลี่รู้สึกใจเต้นแรงและเขินอายกับประโยคของชายหนุ่มขึ้นมาเสียอย่างนั้น รีบก้มหน้าหลบสายตาคมที่มองมาในทันควัน

“จ้ะ”

“เวลาพูดกับพี่ควรจะมองหน้าพี่นะ ไม่ใช่มองพื้นดิน หรือเห็นหน้าพี่อยู่บนพื้นดิน” ประโยคเย้าแหย่ของเข้มทำให้บัวคลี่เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมอัตโนมัติ แต่เมื่อเห็นสายตาคมทอประกายแพรวพราวที่มองมาเธอก็ต้องก้มมองพื้นเช่นเดิม รู้สึกใจเต้นแรงทุกครั้งเมื่อเห็นสายตาคู่นั้นวูบวาบบริเวณแก้มทั้งสองข้าง

“ไม่ใช่นะจ๊ะ ไม่ใช่อย่างนั้น”

“ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วทำไมยังมองพื้นอยู่อีก” บัวคลี่ฝืนกัดฟันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของคำพูด ด้วยหัวใจสั่นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่เคยมองหน้าผู้ชายคนไหนแล้วหัวใจเต้นแรงอย่างนี้มาก่อนเลยสักครั้ง รวมไปถึงร่างกายยังร้อนรุ่มวูบวาบไปหมดทั้งตัว อาการที่เกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้คืออะไร ทำไมถึงได้มาเกิดกับชายตรงหน้าได้

“แล้วมีอะไร”

“หนูหุงข้าวเสร็จแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะทำกับข้าวอะไรดี หนูไม่รู้ว่าพี่เข้มกินรสชาติไหนหรือชอบกินอะไร หนูก็เลยจะมาถามพี่” เข้มยิ้มบางออกมา ไม่คิดว่าหญิงสาวตรงหน้าจะใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้

“พี่ไม่ใช่คนเรื่องมาก หนูบัวทำอะไรพี่กินได้หมด งั้นเราขึ้นไปบนบ้านกันดีกว่า พี่จะได้บอกหนูด้วยว่าอะไรอยู่ตรงไหน”

“จ้ะ” สิ้นเสียงตอบรับ เข้มและบัวคลี่ก็พากันเดินขึ้นไปบนบ้าน เข้าไปในห้องครัวที่จัดสรรปันส่วนออกมาจากบ้านหลังใหญ่ เพราะเข้มไม่ชอบควันจากฟืนลอยเข้าไปในตัวบ้าน จึงต่อเติมบ้านแยกออกมาเพื่อทำครัว

“หนูบัวชอบกินอะไร” เมื่อเข้ามาในครัวเข้มก็เอ่ยถามขึ้น เพื่อเป็นการศึกษานิสัยใจคอของบัวคลี่และเป็นการสร้างสัมพันธ์ที่ดีระหว่างตนกับหญิงสาว ไม่อยากให้หญิงสาวรู้สึกกลัวจนเกินไป

“หนูกินได้หมดจ้ะ แล้วพี่เข้มละจ๊ะชอบกินอะไร” เข้มหันมายิ้มให้บัวคลี่เล็กน้อย ก่อนจะเดินไปหยิบปลาแห้งที่ตัวเองตากทำปลาเค็มเอาไว้ออกมา เดินกลับมายืนอยู่หน้าบัวคลี่ในระยะใกล้พอสมควร โน้มใบหน้าคมคายลงไปกระซิบใกล้ใบหูเล็ก

“พี่ชอบกิน...สายบัวผัดใส่ปลาเค็ม” บัวคลี่เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของคำพูด ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย หัวใจเต้นระส่ำกับคำพูดนั้น ยิ่งได้กลิ่นกายของชายหนุ่มผสมกับกลิ่นเหงื่อ บัวคลี่ก็ยิ่งรู้สึกร้อนรุ่มโดยเฉพาะกายสาวที่เหมือนจะมีน้ำบางอย่างเปียกแฉะจนหญิงสาวรู้สึกได้

เมื่อเห็นอาการของหญิงสาวไร้เดียงสาตรงหน้าเข้มก็ยิ่งชอบใจ เหลือบสายตาลงต่ำมองดูความอวบอิ่มล้นทะลักออกมานอกตัวเสื้อ อยากจะจับร่างบางตรงหน้าขึ้นนั่งบนโต๊ะวางของ และซุกไซ้ใบหน้าลงไปฟัดตรงความอวบอิ่มนั้นเสียจริง เพราะคงจะนุ่มนิ่มและหอมหวานน่าดู แต่นั่นก็เป็นเพียงความคิดและรอวันเวลาที่แสนหวานนั้นมาถึง ไม่อยากทำอะไรบุ่มบ่ามจนทำให้หญิงสาวขยาดหวาดกลัว แต่กลิ่นหอมจากกายสาวก็โชยเข้ามาแตะจมูกจนแทบจะหักห้ามใจไม่ไหว อาวุธร้ายที่นอนสงบนิ่งอยู่ภายใต้กางเกงก็เริ่มจะแข็งขึงขึ้นมา ลมหายใจเริ่มหอบแรงขึ้นเรื่อยๆ จนยากจะควบคุม

ใบหน้าคมโน้มลงต่ำ สายตาอบอุ่นทอดมองริมฝีปากอิ่มที่เผยอขึ้นด้วยความปรารถนา เลื่อนสายตาขึ้นไปสบกับหญิงสาวที่ยืนนิ่งเงยหน้ามองเขาอยู่ในขณะนี้ จ้องเข้าไปในดวงตาคู่นั้นเหมือนกับกำลังร่ายมนตร์ให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้มไปกับเขา

จากนั้นก็ทาบทับเรียวปากลงบนริมฝีปากอิ่มแผ่วเบา ตวัดวงแขนรั้งเอวคอดเข้ามาใกล้ ให้ความแข็งขึงเสียดสีกับหน้าท้องแบนราบ

บัวคลี่เหมือนถูกมนต์สะกดให้ยืนนิ่ง ไม่ได้เบี่ยงหน้าหลบหนีขืนตัวออกหรือผลักไสชายหนุ่มออกไปแต่อย่างใด ยืนรับสัมผัสวาบหวามจากริมฝีปากหยักที่ทาบทับลงมา

เข้มไม่ได้บดจูบรุนแรงหรือรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของหญิงสาวแต่อย่างใด แต่กลับหยอกเย้าขบเม้มเรียวปากทั้งบนและล่างเล่นอย่างอ่อนโยน ฝ่ามือหนาลูบไล้เอวคอดแผ่วเบา เพื่อให้หญิงสาวผ่อนคลาย ลิ้นชื้นแลบออกมาเลียริมฝีปากของหญิงสาวเล่นอยู่อย่างนั้นจนพอใจจึงผละออก

“หนูบัวล้างปลาเค็มแล้วเอามาทอดนะ เดี๋ยวพี่จะลงไปเก็บสายบัวในสระมาผัด” ว่าแล้วก็ผละตัวเดินจากไป ทิ้งบัวคลี่ไว้กับความรู้สึกแปลกประหลาดของตัวเองที่เกิดขึ้น ความรู้สึกวาบหวามรัญจวนชวนสยิวทำให้เธอสติล่องลอยไปไกล เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้น

หญิงสาวยกมือขึ้นมาจับริมฝีปากตัวเองเลยขึ้นมายังพวงแก้มสองข้าง พบว่าพวงแก้มสองข้างร้อนรุ่มดั่งถูกพิษไข้เล่นงาน รีบสะบัดหน้าไล่ความร้อนรุ่มออกไป

“บ้าจริงบัวคลี่ ตั้งสติหน่อยสิ” พึมพำตำหนิตัวเองออกมา จากนั้นก็รีบไปจัดการตามคำสั่งของเข้ม

เสียไก่ขันรับวันใหม่นกกาพากันบินออกจากรังเพื่อหาอาหาร แสงแดดอุ่นสีเหลืองนวลส่องสว่างยังแผ่นฟ้า พระอาทิตย์ดวงโตค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นสู่ฟากฟ้า