“ขนาดเด็กยังไม่เชื่อใจอะพี่”
“อย่ามาซ้ำเติมกันน่า จะไปไหนก็ไปเลย”
“คืนนี้พี่นอนข้างบนใช่ไหม”
ผู้ช่วยคนเก่งหมายถึงห้องพักบนชั้นดาดฟ้าของคนเป็นนาย
“ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าช่วงหัวค่ำแวะไปกินข้าวด้วย ก็คงนอนแหละ แต่ถ้าไม่เห็นโผล่ไป ก็แสดงว่า...”
“อยู่ผับกับปู้จาย”
“ว้าย!! เนเน่? พูดอะไรออกมาคะลูก!”
มินรีบก้าวไปหา มือตะครุบปากแม่หนูไว้ก็ไม่ทัน
บอสสาวหรี่ตามองแม่เด็กน้อย ดวงตาเจ้าเล่ห์นั่นช่างน่าตีจริงๆ
“เอาละมิน ฉันว่าฉันต้องจกพุงเด็กแถวนี้ก่อนละนะ โทษฐานรู้ทันไปซะหมด เอาละ จกตรงไหนดีน้า...ตรงนี้ๆๆ” แล้วณิชาก็ทำการแกล้งแม่ตัวเล็กด้วยการขยุ้มพุงน้อยๆ ด้วยปลายนิ้ว ทำเอาเจ้าตัวหัวเราะลั่นเพราะจักจี้
“ฮ่าๆๆๆ ม่ายอาววว จุกแล้วน้า ฮ่าๆๆ” แม่หนูน้อยหัวเราะร่า รีบโผเข้าหาตัวช่วย กอดคอแม่มินไว้ ให้อีกฝ่ายอุ้ม
“ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้ แม่มินใช่ไหม!”
“เปล่าน้า!” มินเถียงทันควัน รีบอุ้มเนเน่ออ
