เสียงเพลงที่สมาร์ตโฟนของณิชาสิ้นสุดลงไป เมื่อโปรแกรมที่ตั้งไว้ ไม่มีเพลงให้เล่นต่อ หญิงสาวยกเบียร์ขึ้นกระดกบ้าง เหลือบมองคนที่กำลังเปิดเบียร์กระป๋องที่สอง
“ไหนว่าแค่กระป๋องเดียว”
“เธอหยิบมาแล้วนี่ กินไม่หมดเดี๋ยวมันจะบูด”
“เบียร์ค่ะ ไม่ใช่นม มันไม่บูดง่ายๆ หรอก”
เขายิ้มเมื่อถูกย้อน กระดกเบียร์ขึ้นดื่มแต่ตาเลื่อนลงไปมอง ‘นม’ ที่คงไม่บูดง่ายๆ นม...ที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อเอวลอยของหล่อน แค่เขาเอื้อมมือไปดึงชายเสื้อของหล่อนขึ้น ก็คงได้ยลโฉมความอวบหยุ่นขาวเนียน แต่ว่า...นี่คงไม่ใช่เวลาที่เหมาะ เขายังเมาไม่มากพอ
“จ้องนมณิทำไม”
“เปล่าจ้อง”
“พี่จ้องค่ะ จ้องราวกับจะถอดเสื้อณิ”
เขาไม่เถียงเมื่อหล่อนรู้ทัน เสไปยกเบียร์กระดกอีกอึกใหญ่
“พี่นี่ก็หื่นทุกขณะจิตเลยนะ”
“ใครมานั่งอยู่ตรงนี้ก็ต้องหื่นด้วยกันทั้งนั้นแหละ ดูเธอสิ”
“ณิทำไมคะ เสื้อผ้าชิ้นบนชิ้นล่างก็ครบนะ ไม่ได้โป๊”
นั่นสินะ แล้วทำไมเขาถึง
