ฝ่ายอู๋เจี้ยนหาวเมื่อกลับมายังห้องพักในเรือนรับรองแขก เขาก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องของคนเลี้ยงม้าที่ชื่ออวี่ถงนั่นตลอด ความเหมือนที่แตกต่างทำให้เขาอยากคิดว่าตนเข้าใจผิดไปเอง แต่มันก็กวนใจเหลือเกิน...เกินกว่าจะสลัดทิ้งได้ง่าย ๆ
หากพ่อบ้านคนสนิทมาด้วยก็คงดีจะได้มีคู่หูช่วยคิด ติดแต่ว่าฝั่งนั้นต้องอยู่ดูแลจวนจึงไม่อาจมาได้และเมื่อความสงสัยเริ่มกลายเป็นความหงุดหงิดเข้ามาแทนที่เขาจึงต้องหาทางออก
“ตามหลี่เฉียงมาหาข้าที” ร่างโปร่งเดินมาสั่งบ่าวรับใช้ตรงหน้าห้อง ก่อนหมุนตัวเดินกลับเข้าไปเงียบ ๆ จนกระทั่งอู๋หลี่เฉียงเข้ามาก็พบว่าพ่อของเขากำลังยกจอกเหล้าเข้าปากจอกแล้วจอกเล่าจนอดไม่ได้ที่จะถาม
“วันนี้เจอเรื่องไม่ค่อยดีหรือขอรับท่านพ่อ ข้าไม่ค่อยเห็นท่านร่ำสุราผู้เดียวเช่นนี้เลย” เนื่องจากต้องดูแลกิจการแทบทั้งหมดด้วยตนเองทำให้นายท่านอู๋มิค่อยดื่มสุราบ่อยนัก
“ข้าเพียงแต่หงุดหงิดใจก็เท่านั้น” เสียงทุ
