หลังจากขบวนสินค้าของอู๋เจี้ยนหาวจากไป คุณหนูรองของจวนก็รู้สึกมีอิสระขึ้นมาทันที ตลอดสองวันที่คนพวกนั้นอยู่ในจวน นางไม่อาจออกไปหาคนรักได้เลย ทำให้คิดถึงคุณชายจงใจจะขาดอยู่แล้ว เมื่อนางจะออกไปหาเขาที่โรงเตี๊ยมจึงต้องเรียกกุ้ยฉินมาหาที่เรือน ช่วงนี้นางเรียกพี่สาวต่างมารดามานั่งคุยเล่นด้วยบ่อยครั้ง แม้จะลับฝีปากกันเสียมากกว่าแต่ก็ทำให้นางไม่เหงาเท่าอยู่คนเดียว
โฉมสะคราญเองก็เต็มใจโดนเรียกมาเช่นกัน เพราะนางมักอาศัยจังหวะนี้เพื่อหาหลักฐานในการเอาผิดหวังซ่านซูกับอนุหลิน โชคดีที่ซื่ออิงไม่ใช่คนช่างจับผิดมากนัก
“ไปกันเถอะ ป่านนี้คุณชายจงรอแย่แล้ว” ร่างบอบบางในชุดสีอ่อนเร่งเร้าก่อนจะเดินนำพี่สาวไป
ทั้งสองมาถึงโรงเตี๊ยมเล็ก ๆ ไม่สะดุดตาแห่งหนึ่ง เมื่อคนดูแลออกมาต้อนรับก็กุลีกุจอรีบพาพวกนางไปยังห้องที่จองไว้ซึ่งจงหยางโจวมาถึงก่อนหน้าพวกนางครู่หนึ่งแล้ว กุ้ยฉินเลือกที่จะหลบไปนั่งเฝ้าหน้าห้อง ปล่อยให
