“ท่านอาเรียกพบข้าหรือเจ้าคะ” โฉมสะคราญถามด้วยท่าทางนอบน้อม แม้อีกฝ่ายจะไม่ดีกับนางแต่ก็มีศักดิ์เป็นอาแท้ ๆ
“ใช่ ข้ามีงานให้เจ้าทำ ต่อไปนี้หากคุณชายจงมาพบซื่ออิง เจ้าไม่ต้องทำงานอื่นแต่ไปเฝ้าทั้งสองแทน อย่าให้พวกเขาอยู่กันตามลำพัง” จะสั่งห้ามเข้าจวนเลยก็เกรงว่าจะผิดใจกับตระกูลจง ดังนั้นคงต้องค่อย ๆ แยกทั้งคู่ให้ห่างกัน
“เหตุใดถึงต้องทำอย่างนั้นหรือเจ้าคะ ข้าได้ยินว่าคุณชายจงส่งแม่สื่อมาทาบทามตามธรรมเนียมทุกประการและอนุหลินเองก็อนุญาตแล้วด้วย” นางอดอยากรู้ไม่ได้ แต่ในใจเดาไปแล้วว่าคงเกี่ยวพันกับตระกูลอู๋เป็นแน่ถึงได้ตัดสินใจเช่นนี้
“เจ้าไม่ต้องรู้หรอกกุ้ยฉิน ข้าสั่งให้ทำก็ทำไปเถอะ หากเจ้าเป็นห่วงน้องเจ้าสักนิดก็จงทำตามคำสั่งของข้า” เสียงทุ้มเข้มตัดบทสนทนาไม่คิดต่อความยาวสาวความยืด
“เจ้าค่ะท่านอา ข้าจะทำตามที่ท่านอาสั่ง” หญิงสาวรับคำอย่างง่ายดายเพราะไม่อยากมีปัญหา อีกทั้งก็เข้าทางแผนการที
