หลายวันผ่านไปหวังซ่านซูและอนุหลินก็เดินทางกลับมาถึงจวนตระกูลหวัง พวกเขาก็ดูอารมณ์ดีเป็นอย่างมากจนบ่าวรับใช้ในจวนต่างโล่งใจไปตาม ๆ กัน มีก็แต่หวังซื่ออิงที่ดูไม่ค่อยพอใจนัก นางมักหงุดหงิดและอาละวาดใส่สาวรับใช้อยู่เนือง ๆ จนแทบไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ เว้นก็แต่หลินหยุนผิงเพียงผู้เดียว
กระทั่งมีแม่สื่อมาทาบทามนางให้กับคุณชายจงหยางโจว เพียงแค่เห็นหน้าครั้งแรกผ่านภาพวาดที่แม่สื่อนำมา หวังซื่ออิงก็รู้สึกเหมือนตกหลุมรักเข้าทันใด ทว่ากลับไม่อาจเผยความรู้สึกนั้นให้มารดารับรู้ได้ ไม่เช่นนั้นคงโดนตำหนิ
“คุณชายผู้นี้เป็นใครหรือแม่สื่อ” อนุหลินถามพลางวางมาดนิ่งเอาไว้ก่อน
“คุณชายจงเป็นบุตรชายคนเล็กของเจ้ากรมการคลังแห่งแคว้นเฉียนเจ้าค่ะนายหญิง ครอบครัวของคุณชายร่ำรวยมากนัก คุณชายถูกใจคุณหนูหวังมากจึงให้ข้ามาทาบทามเจ้าค่ะ” แม่สื่อว่าก่อนจะส่งกล่องไม้สลักลายงดงามให้ มือขาวเนียนรับมาเปิดออกจึงเห็นว่ามีอัญมณี
