“ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าไม่คิดจะรายงานเรื่องของเจ้าให้ท่านอารู้อยู่แล้ว ขอเพียงเจ้าอย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อให้ท่านอาเห็นก็พอ” เพราะถ้าผู้เป็นอารู้เรื่องเข้าไม่ใช่แค่นางที่เดือดร้อน ท่านแม่และสามีอาจโดนหางเลขไปด้วย
“ทำไมเจ้าถึงต้องทำอย่างนั้น อย่าบอกนะว่าคิดจะช่วยข้า...ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด” หวังซื่ออิงมองคู่สนทนาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ คนไม่เคยญาติดีกันมาก่อน จู่ ๆ วันหนึ่งหวังดีต่อกันขึ้นมาอย่างไรเสียก็เชื่อไม่ได้
“ข้าไม่คิดจะช่วยอะไรเจ้าทั้งนั้นแหละ แต่ข้าก็ไม่อยากเห็นเจ้าเดือดร้อน ต้องถูกท่านอาลงโทษ เดี๋ยวก็ลำบากมาถึงข้าอีก” สองแขนผอมเพรียวยกขึ้นกอดอก สีหน้ายามนี้เต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย
“ฮึ สุดท้ายเจ้าก็แค่เห็นแก่ตนเอง” หญิงสาวยิ้มหยัน ถ้าเป็นแบบนี้ค่อยวางใจได้หน่อย
“แล้วข้าควรต้องเห็นแก่ใครหรือ เจ้างั้นรึ...ในเมื่อเจ้ากับอนุหลินยังไม่เคยเห็นแก่ใครนอกจากตัวพวกเจ้าเองแล้วจะกล้าสอดปากต่อว่าใครได้
