ในขณะที่สองสามีภรรยาอย่างหวังกุ้ยฉินและอู๋เยี่ยนเฟยไปเที่ยวต่างเมือง หวังซ่านซูก็เดินทางไปยังแคว้นหานพร้อมอนุหลินและหวังซื่ออิงด้วยเช่นกัน เพราะหญิงสาวทั้งสองไปด้วย ผู้นำตระกูลหวังจึงให้คนในจวนติดตามมามากกว่าปกติเพื่อดูแลรับใช้ไม่ให้พวกนางลำบาก กลายเป็นขบวนเดินทางขนาดใหญ่เนื่องจากมีสินค้าบรรทุกไว้หลายคันรถ
“ท่านอาเจ้าคะ เราต้องส่งเกลือมาไกลถึงแคว้นหานเลยหรือเจ้าคะ” หวังซื่ออิงถามขณะเปิดหน้าต่างรถม้ามองสองข้างทางด้วยความตื่นเต้น นางอยากมาเที่ยวบ้างเพราะก่อนหน้านี้คุณหนูตระกูลเจียงที่คบหาเป็นสหายมาโอ้อวดว่าได้ไปเที่ยวกับครอบครัว นางไม่อยากน้อยหน้าจึงดื้อรั้นขอตามมาด้วย
กว่าท่านอาจะยอมนางต้องเพียรขอร้องอ้อนวอนอยู่หลายครั้งทีเดียวจึงได้ร่วมขบวนเดินทาง...
“ใช่...เพราะเกลือของเรากับเกลือของแคว้นหานนั้นต่างกันนัก ซึ่งปกติเราส่งเกลือไปค้าขายที่นั่นไม่ได้ด้วยมีพ่อค้าผูกขาดไว้แล้ว ทว่าคราวนี้เกลื
