“ยุ่งเรื่องอะไรวะ! ได้ข่าวว่าพักนี้ นายก็ไม่เห็นจะเรียกสาวๆ คนใดไปปรนนิบัติ หรือว่าเสือร้ายอย่างนายจะจำศีลซะแล้ว”
“เรื่องของฉัน นายไม่ต้องรู้มากก็ได้ฌอน เอาเวลาไปดูแลผู้หญิงของนายเถอะ เพราะถ้ายุ่งมากๆ เดี๋ยวจะเจ็บตัว”
หันมาตบไหล่กว้างของญาติผู้น้องเพียงเท่านั้น ก็หยัดกายขึ้นเต็มความสูง คงถึงเวลาที่เขาต้องกลับไปดูแลเด็กน้อยตัวแดงๆ ซึ่งป่านนี้น่าจะกำลังกลิ้งเล่นอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์ เขาต้องรีบกลับไปเพื่อลงโทษที่เธอใช้โทรศัพท์โดยไม่ได้รับอนุญาตสักหน่อย...อย่างน้อยๆ ก็เพื่อเป็นการกำราบ ไม่ให้เธอทำแบบนี้อีก เพราะถ้าเป็นคนอื่นเขาคงตัดมือทิ้งไปนานแล้ว
“จะกลับแล้วหรือ...” ฌอนขยับกายขวางทาง แล้วหรี่ตาแคบถาม “อะไรทำให้นายรีบร้อนกลับนักหนา”
รอสส์เลือกไม่ตอบ แต่กลับยักไหล่เบาๆ แล้วเบี่ยงกายอันสูงสง่าเดินออกไปด้วยใบหน้าอันดุเคร่งเหมือนเคย แต่ชายหนุ่มก็พอจะรู้ตัวว่าอีกไม่นานนายฌอนจอมสอดรู้สอด
