บทที่๖บทลงโทษจากรอสส์(๑)

1843 คำ

อยู่ภายในลิฟต์ด้วยกันสองต่อสองไม่ถึงห้านาที แต่รัมย์สุดากลับรู้สึกว่าการอยู่ในนั้นมันช่างยาวนาน กว่าจะออกมาได้ก็เล่นเอาเหนื่อยใจ แต่อาการอึดอัดก็ยังไม่ลดน้อยถอยลง เพราะเมื่อเขาก้าวเข้ามาภายในห้องทำงาน ก็เอาแต่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่สนใจเลยสักนิดว่าเธอจะทำหน้าอย่างไร ดังนั้นนาทีนี้จึงได้แต่กัดปากแน่นแล้วมุ่งสู่ห้องนอน บางทีการอาบน้ำอาจจะทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง จึงตัดสินใจเปลื้องผ้าออกจากกาย แล้วปล่อยให้สายน้ำเย็นๆ ชโลมดับอาการที่เป็นอยู่ให้จางหาย ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ก้าวออกมาภายในห้องก็ยังคงว่างเปล่า จึงเดินไปเลียบๆ เคียงๆ มองเขาบริเวณหน้าประตู โอ...เขาไม่อยู่ในห้องนี้อีกแล้ว ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาไปที่ไหน จึงได้แต่ก้มหน้ายอมรับสภาพตัวเองอย่างเงียบๆ หวังว่าเมื่อเจอกันอีกครั้งเขาคงจะหายโกรธ ตอนนี้จึงได้แต่ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆ อย่างอ่อนแรง ในสภาพที่เนื้อกายมีเพียงชุดคลุมสีเข้มแนบเนื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม