บทที่๕หวาดหวั่นเหลือเกิน(๓)

1895 คำ

คำตอบที่อิสตรีได้รับก็คือการถอนหายใจทิ้งพรืดใหญ่จากรัมย์สุดา ก่อนที่อีกฝ่ายจะค่อยๆ หลับตาลงอย่างช้าๆ เมื่อเพื่อนเลือกที่จะพักก็ได้แต่เดินออกจากห้องด้วยสีหน้าที่ไม่สู้นัก ก้าวออกมาเจอบิดาก็รีบตรงดิ่งไปหาทัน ยิ้มอ่อนๆ ด้วยความเป็นกังวล “อะไรทำให้ลูกสาวของพ่อ...มีทีท่าหนักอกเช่นนี้” คนเป็นพ่อได้แต่มองลูกรักอย่างห่วงใย “เปล่าหรอกค่ะ เดหลีแค่กังวลแทนเพื่อนเท่านั้นเอง” “หนูหยาดฟ้าน่ะหรือ...” ประมุขแห่งแฟรงค์เฟิร์สบอกกล่าวอย่างรู้ความเป็นไปดี จึงได้แต่ขยับมือแตะบ่าลูกรักเบาๆ “พ่อฝากลูกไปบอกหนูหยาดฟ้าด้วยว่า ถ้ามีอะไรให้พ่อช่วยก็บอกมาได้เลยไม่ได้ต้องเกรง แล้วก็...” “อะไรหรือคะ” “การเข้าไปพัวพันกับรอสส์ รชต สเตอร์ลัมล์มันเป็นเรื่องอันตราย ถ้าถอยได้ก็ถอยออกมาก่อนที่อะไรๆ จะสายเกินไป” อิสตรีได้แต่นิ่วหน้าไม่เข้าใจ เวลานี้พ่อทำหน้าเหมือนนายคุณรอสส์เป็นพวกมีอำนาจมืดอย่างนั้นแหละ “คุณพ่อหมายความ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม