มื้อกลางวันสำหรับคนทั้งคู่ผ่านไปด้วยความราบรื่นดี พอกลับเข้ามาภายในอาณาจักรสเตอร์ลัมล์ รอสส์ก็ดื่มด่ำกับของหวานหลังอาหารนิดๆ หน่อยๆ พอให้หัวใจกระชุ่มกระชวย หลังจากนั้นรอสส์ก็กลับมานั่งหน้าเคร่งเครียดอยู่กับโต๊ะทำงาน ทว่าความสนใจของชายหนุ่มหาได้อยู่ที่งานตรงหน้าไม่ เพราะตอนนี้ดวงตาคมกล้ากำลังเหลือบมองปฏิทินตั้งโต๊ะ ซึ่งอีกไม่กี่วันข้างหน้ารัมย์สุดาก็คงต้องไปจากที่นี่ ดังนั้นจึงหยิบเอาเช็คขึ้นมากรอกตัวเลขลงไป เรียบร้อยก็ดึงมันออกมาซ่อนไว้ในกระเป๋าเสื้อ
ร่างสูงใหญ่ผละห่างจากเก้าอี้ สายตาอาทรมองไปยังประตูกระจกซึ่งปิดตาย อยากจะก้าวเข้าไปอยู่ด้านในกับรัมย์สุดาแล้วใช้เวลาที่เหลือให้เต็มที่ แต่ถ้าเขาทำแบบนั้นมันก็จะเป็นการเอาเปรียบหญิงสาวจนมากเกินไป ตอนนี้จึงได้แต่ก้าวยาวๆ ออกจากห้อง เห็นลูกน้องคนสนิทยืนรอรับคำสั่งอยู่จึงกรอกเสียงห้าวสั่งการ
“ฉันจะไปมิลาน”
“มิลาน...มีเรื่องด่วนที่นั่นหรือครับ”
