ตลอดเวลาสองชั่วโมงของการดูโอเปร่า มือบางนุ่มข้างหนึ่งของรัมย์สุดาถูกอุ้งมือใหญ่ของรอสส์กุมไว้แน่นเสมอ เขาบีบกระชับและสัมผัสปลายนิ้วโป้งไปกับหลังมือนุ่มเนียนอย่างไม่คิดจะคลายง่ายๆ ส่วนหญิงสาวน่ะหรือทำได้เพียงลอบมองเสี้ยวหน้าคมคายและยิ้มหวานเยิ้มให้กับเขา หัวใจดวงเล็กค่อยๆ พองโตขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ไม่มั่นใจเสียแล้วว่าจะไปจากเขาได้จริงๆ ในเมื่อทั้งตัวและหัวใจอยากใกล้ชิดกับผู้ชายคนนี้ รอสส์ รชต สเตอร์ลัมล์ ซึ่งเป็นเจ้าชีวิตและเป็นเจ้าหัวใจ
การแสดงบนเวทียังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ทุกอย่างดูดีพร้อม น่ามองน่าฟัง ทำเอาเธอเคลิบเคลิ้มไปก็หลายครั้ง แต่ถึงแม้โอเปร่าจะน่าสนใจเพียงใดก็คงไม่สู้ผู้ชายที่กุมมือเธอไว้ในตอนนี้ นั่งมานานๆ เข้าเขาก็เริ่มพาดท่อนแขนล่ำสันเข้ากับบ่าเล็ก แล้วรั้งกายบางของเธอเข้ามาหา พร้อมกระซิบเสียงแผ่วพร่า “อีกไม่กี่นาทีการแสดงก็จบแล้ว อยากไปที่ไหนต่อหรือเปล่า”
“ไม่แล้วค่ะ แค่
