ตอนที่ 15
“ฉัน...” เธอไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี ได้แต่พยายามส่ายหน้าหนีจุมพิตร้อนผ่าวแต่ก็ไม่พ้น เมื่อมือใหญ่จับปลายคางเพื่อจะได้สัมผัสกับปากอิ่มนุ่มอย่างที่ต้องการ
ปากอิ่มถูกขบเม้มกัดดึง ก่อนลิ้นอุ่นจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ขาแข็งแกร่งสอดแทรกไปอยู่ระหว่างสองขากลมกลึง นิ้วยาวคืบคลานไปหากลีบกายสาวที่แสนจะบอบบางและอ่อนไหวอย่างเชื่องช้า
มณีมณฑ์ไม่รู้ว่าจะหลีกหนีไฟร้อนที่เคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายอย่างไรดี ความใกล้ชิดเกือบจะเป็นหนึ่งเดียวกับกายสาว บางครั้งมันก็ทรมานแต่บางคราก็วาบหวามปั่นป่วนจนแทบไม่กล้าจะหายใจด้วยซ้ำ
หัวใจร่ำร้องว่าไม่...ไม่และไม่ หากกายกลับไม่ทำตามความต้องการ กายกลมกลึงกลับบดเบียดแนบชิดกายแกร่ง สะโพกผายได้รูปเริ่มขยับส่ายตามติดนิ้วยาวที่เคลื่อนไปตามรอยแยกของกลีบปุบผานุ่ม ลิ้นสากระคายสอดแทรกกวาดไล้ความหวานนุ่มไปทั่วโพรงปากอิ่มหวาน แต่ความเหนื่อยล้า ความเครียดและความกลัวกลับ
