“ถ้าเต้ยออกไป เต้ยจะแก้ตัวยังไงคะให้พี่ไหมเข้าใจ”
“ก็ช่างใครปะไร ทำไมต้องแคร์ ก็บอกว่าคุยกับพี่”
“แล้วจะบอกว่าเราสองคนคุยเรื่องอะไรล่ะคะ”
เธอขยับตัวออกห่าง ใบหน้าแดงซ่านจนเห็นได้ชัด ออกอาการร้อนลามจนใบหูแดง เตชิตเห็นแบบนั้นแล้วก็อมยิ้ม แต่ก็ยังจะแกล้งเธออีก เขาทำหน้าบึ้งตึงแบบไม่พอใจ
“เต้ยบอกพี่มาว่าไอ้คนนั้นคุยอะไรกันกับเต้ย”
“คนไหนคะ”
“ที่ในร้านอาหารไง คนที่เข้ามาคุยด้วย”
ตีรณาทำหน้าเลิ่กลั่ก
“พี่เต้นดูจากไหนคะ” แล้วเธอก็หันไปมองหน้าจอโทรทัศน์ใหญ่ ปกติเขาไม่ได้เปิดเป็นแบบนี้
ตอนที่เธอเห็นมันเป็นงานของเขาแทบทั้งนั้น แต่ตอนนี้กลายเป็นกล้องวงจรปิดไปเสียแล้ว
“พี่เต้นคะ นี่พี่ตามติดชีวิตของเต้ยเหรอคะ”
“อื้อ... ก็พี่ก็อยากดูว่าเต้ยทำอะไรอยู่ที่ไหนนี่นา”
“พี่เต้นเหมือนพวกโรคจิต เหมือนพวกสตอล์กเกอร์เลยค่ะ”
“อ้าวถ้าพี่จะเป็นสตอล์กเกอร์ที่ตามติดชีวิตของเมีย พี่ผิดตรงไหน”
“คำก็เมี
