“รินจ๊ะ พี่ขอเตือนเธอนะ อย่าทำนิสัยแบบนี้ ทำตัวเป็นหมาหยอกไก่ เที่ยวก้อร่อก้อติกกับสาว ๆ ไปทั่ว ระวังเหอะจะเจอดีเข้าสักวัน”
“โอ้โห! พี่ไหมครับ พี่ออกปากไล่ผมเฉย ๆ ก็ได้ ผมก็ไปแล้ว แต่นี่...” เขามองค้อนไหมฟ้า แต่ก็ทำหน้าตายิ้มให้กับตีรณา
ตีรณาได้แต่อมยิ้ม
“ว่าแต่จะเป็นอะไรไหมครับคุณเต้ย ถ้าผมจะขอเบอร์ของคุณเต้ยหน่อยได้ไหมครับ”
“ไม่ได้ย่ะ พี่ขอตอบแทนก็แล้วกัน นี่นายริน ถ้าอยากจะคุยกับน้องเต้ย ก็โทรไปที่โต๊ะทำงานของพี่นะ” ไหมฟ้าเล่นบทโหด
“โอ้! ดูสิครับคุณเต้ย ผมน่ะโดนสกัดดาวรุ่งเสียแล้ว”
“ไปเลย ไป... ชิ่ว ๆ ไปกินข้าว เดี๋ยวจะหมดเวลาพัก”
“เอาไว้เจอกันอีกนะครับ” ธิรินยังก้มหัวให้กับตีรณา ส่งสายตาชม้อยชม้ายไม่ยอมไปง่าย ๆ ยิ้มหยอดให้กับตีรณาอีกครั้ง
พอคล้อยหลัง ไหมฟ้าก็พูด
“ไอ้พวกนี้ก็อย่างนี้แหละ ไม่ค่อยมีคนสวย ๆ เข้ามาในบริษัทน่ะ เห็นใครสวยหน่อยเป็นไม่ได้”
“พี่ไหมคะ เต้ยสวยแล้วเหรอค
