กรงรักทัณฑ์ปรารถนา

บทที่ 2 ตอนที่ 7

"รู้สึกดีใช่ไหม อา...." เสียงทุ้มออกปากถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วจากการตอบสนองของเธอ เด็กสาวแอ่นร่างทั้งส่วนบนที่เขากำลังขยำบี้สองเต้า และส่วนล่างที่กำลังสอดประสานรับเข้าส่งออกกันอย่างเมามัน

มากกว่าเดิม....รุนแรงและท้าทายกว่าครั้งแรกมากนัก ความรู้สึกก็เสียวซ่านลึกล้ำยิ่งกว่า สัมผัสเสียดสีระหว่างผิวเนื้อและการกระแทกดังเป็นจังหวะแข่งกับเสียงครางครวญของทั้งคู่

มือใหญ่เผลอขยำสองเต้าจนทะลักล้นง่ามมือ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกสมใจกับการบีบเคล้นนั้นโดยปราศจากความเจ็บปวด แรงกระแทกเสียบสอดที่หนักหน่วงยิ่งลึกสุดความยาวของลำรักก็ยิ่งรัญจวนซ่านสยิว เหงื่อกาฬผุดพรายชโลมสองร่างเหมือนประหนึ่งเพิ่งจะอาบน้ำมาหมาดๆ

ผิวเปลือยของร่างสาวแดงเถือกจากการถูกเล้าโลม แฉะชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ เธอหายใจหอบกระเส่า สูดปากครางหวานแว่วจนลำคอแห้งผาก สองขาเกร็งตั้งรับน้ำหนักตัวเองและแรงทะลวงล้ำของคนเบื้องบน

"สุดยอด...เสียวจนหัวใจจะหยุดเต้นแล้วน้ำมนต์จ๋า..."

"คุณหมอ อืม...คุณหมอ แรงอีกค่ะ...แรงอีกนิด เข้ามาค่ะ...อืม อย่างนั้นแหละ คุณหมอ...อ๊า!!!" ความรู้สึกทรมานอยากหลุดพ้นก่อม้วนเป็นเกลียวสาดซัดให้เธอต้องขยับสะโพกเข้าหาเขาอย่างไร้ศักดิ์ศรี ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่างแม้แต่ความเจ็บช้ำน้ำใจ ตัณหา...อานุภาพมันช่างเหลือร้าย

"ขนาดมีน้ำอยู่ยังทั้งฟิตทั้งตอดแบบนี้ อา...น้ำมนต์เรามันเป็นแม่มดชัดๆ" อัศม์เดชละจากการล้วงบีบปทุมถัน ผละมาจับหนั่นเนื้อแก้มก้นแล้วแบะออก เพื่อจะได้กระแทกตัวเข้าหาได้แนบชิดมากขึ้น ชายหนุ่มจ้องมองลำลึงค์ที่สอดเข้าสอดออกในซอกโพรงสวาทแล้วก็ครางหนักกว่าเก่า อัญญดาขยับรุกรับตอบสนองเขาอย่างว่าง่าย การกระชากลากล้วงนำเอาหยาดทิพที่ชโลมหลั่งรินออกมาทุกครั้งจนแฉะเยิ้มไปทั่วโคนขา

มือเล็กกำจิกขอบโซฟาที่เธอพิงประคองตัวเอาไว้ กัดริมฝีปากจนเจ็บแปลบ หยาดน้ำตาหลั่งรินพร้อมกับเสียงหวีดร้องครางคล้ายเจ็บปวดเป็นที่สุด หากแต่...เธอประสบกับความสุขหรรษาราวกับได้ล่องลอยอยู่บนวิมานชั้นฟ้าต่างหากเล่า...

"อูว...สุดยอดไปเลยที่รัก พี่ใกล้จะตามไปแล้ว" ความอุ่นซ่านอาบชุ่มไปทั้งลำลึงค์ อัศม์เดชรับรู้กิริยานั้นโดยสัญชาตญาณ แรงตอดรัดหนักหน่วงและบีบนวดแท่งเอ็นของเขาให้ยิ่งเจ็บปวด สะโพกสอบอัดกระแทกเข้าหาความอุ่นซ่านหนักหน่วง รุนแรงถี่ยิบ ก่อนจะหยุดทุกสิ่งทุกอย่างแช่ตัวตนเอาไว้ในโพรงสวาทอุ่นร้อน ปลดปล่อยตัณหาจนเอ่อล้นทะลักออกมา ร่างเล็กอ่อนระทวยเหมือนขี้ผึ้งถูกลนด้วยเปลวไฟ

ร่างใหญ่ต้องรั้งเธอมากอดเอาไว้เพื่อไม่ให้ร่วงหล่นลงพื้น เขาเองก็เหนื่อยหอบ ร่างสั่นเทิ้มและชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ ชายหนุ่มพลิกตัวนั่งบนโซฟา และตวัดร่างเล็กให้นั่งลงบนตักเขาอีกที เธอโรยแรงอ่อนล้า ไม่อาจต่อกรอะไรได้ แม้แต่จะคิด....หัวสมองก็ยังหมุนติ้ว จับต้นชนปลายไม่ถูก

ส่วนเสน่หาที่ประสานกันอยู่ผละจากกันแล้ว และหญิงสาวรับรู้ถึงบางอย่างที่ไหลหลั่งออกจากตัวเธอ...เปรอะเปื้อนหน้าขาของเขา

อัศม์เดชยังกอดนัวเนียร่างเล็กที่ตัวอ่อนปวกเปียก หายใจหอบถี่ประหนึ่งเธอผ่านการเดินทางมาแสนยาวไกล มือใหญ่กอบกำทรวงอกด้วยความเสน่หา ริมฝีปากและจมูกซุกซอกนัวเนียอยู่กับผิวเนื้อชื้นเหงื่อตรงหัวไหล่และลำคอ กระหายในรสรักกับเธอไม่รู้จักสร่างซา เสียงหอบกระซิบกระซาบถ่ายทอดถึงกัน

"น้ำมนต์คงเหนื่อย...พี่จะพาไปพักที่ห้อง..." ในที่สุดชายหนุ่มก็ตัดสินใจจบความกระหายหิวเอาไว้เพียงเท่านั้น การได้ออกกำลัง ได้เผาผลาญตัวเองไปกับกิจกรรมเสพสวาทช่วยลดปริมาณแอลกอฮอลล์ในร่างกายได้ไม่น้อย พอจะดึงสติยับยั้งให้มีความเวทนาสาวน้อยในอ้อมอกอยู่บ้าง เธอเหนื่อย...และสูญเสียมากพอแล้ว สมควรที่จะหยุดความเห็นแก่ตัวเอาไว้เพียงเท่านี้ ให้เธอได้ใช้ค่ำคืนที่เหลือในการพักผ่อนฟื้นฟูความบอบช้ำของร่างกาย

คนตัวใหญ่ประคองอุ้มอัญญดาไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอม นำพาร่างแบบบางขึ้นไปชั้นบน ในห้องนอนของตัวเอง ชายหนุ่มจัดการทำความสะอาดร่างกายพร้อมกันกับเธอ จากนั้น...ก็กกกอดหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมแขนตลอดทั้งคืน ในขณะที่อีกฝ่ายก็ผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย...