กรงรักทัณฑ์ปรารถนา

บทที่ 2 ตอนที่ 3

ร่างใหญ่ยกแก้วเบียร์ในมือขึ้นดื่มอย่างใจเย็น ในขณะที่อีกมือถือโทรศัพท์ และจดจ้องอยู่กับหน้าจอซึ่งมีภาพเคลื่อนไหวบางอย่าง พร้อมเสียงอึกทึกในงานที่เขาเพิ่งจากมาเมื่อไม่นานนี้ เพราะความเหนื่อยและอ่อนเพลีย...แม้จะเข้าไปด้านในส่วนเวทีใหญ่ ซึ่งกำลังจะเปิดแสดงโชว์การใช้สินค้า โดยพริตตี้สาวสวย แต่เพราะความง่วง อ่อนเพลียจากการเดินทางอัศม์เดชจึงขอตัวกลับก่อนตั้งแต่พิธีกรจะกล่าวจบเสียด้วยซ้ำ

เขาจึงพลาด! ฉากสำคัญไปอย่างน่าเสียดาย

แต่ก็ยังถือว่าไม่คลาดพลาดช็อตเด็ดเสียทีเดียว เพราะเพื่อนของเขาได้บันทึกไฟล์วิดีโอส่งมาให้ดู เพราะคลับคล้ายคลับคลาว่าเด็กสาวที่ขึ้นไปเต้นอวดสัดส่วนเนื้อหนังมังสานั้นจะเป็นเด็กในปกครองของเขา...

"ว่าไงหมอเพชร...ใช่เด็กที่แกอุปถัมภ์อยู่หรือเปล่า?"

"..." เขาเงียบและยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มในขณะที่เสียบบลูทูธใส่หูไว้ สนทนากับเพื่อนไปพลาง และ...ดูไฟล์วิดีโอนั้นไปด้วย ก่อนจะวางทุกอย่างลงบนโต๊ะข้างตัวและลุกเดินเข้าไปในครัวเพื่อเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์ที่เหลือออกมา

คราวนี้...เขาไม่แยแสโทรศัพท์เครื่องนั้นอีกแล้ว สายตาจ้องไปที่ทีวีซึ่งเกือบลืมว่าเปิดมันทิ้งไว้ตั้งนาน อัศม์เดชอยู่ในความสงบเยือกเย็น ยกเบียร์ทั้งขวดขึ้นดื่มช้าๆ แต่กลืนลงคออึกใหญ่ติดต่อกัน เขาไม่ใช้แก้วแล้ว...มันไม่ทันใจเท่าไหร่

เครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ค่อยๆ เพิ่มปริมาณจากหนึ่งขวดเป็นสองขวด สามขวด และสี่ ห้า หก ตามลำดับ หน้าจอโทรศัพท์กะพริบหลายครั้งเพราะทางบดินทร์คงเป็นห่วงที่จู่ๆ ก็การสนทนาก็ขาดหายไปเฉยๆ แต่สักพักมันก็ดับไปอย่างถาวรเพราะแบตเตอร์รี่หมด

ร่างใหญ่ถอดเสื้อเชิ้ตตัวนอกออกทิ้งไว้บนโซฟาข้างๆ ตัว นึกถึงตอนกลับมาที่บ้านและไม่เห็นใครบางคนนั้นเขารู้สึกเป็นห่วงและกระวนกระวายใจอย่างมาก โทรฯ ตามก็ไม่ยอมรับสาย ถามเพื่อนคนไหนก็ไม่มีใครรู้ใครเห็น หากเป็นเวลากลางวันชายหนุ่มคิดว่าตัวเองคงไม่ร้อนใจเท่าดึกดื่นดั่งตอนนี้ เพราะภัยอันตรายย่อมแฝงตัวอยู่ได้มากกว่านัก

แต่แล้ว...เมื่อตั้งใจว่าจะออกไปขับรถตามหาบดินทร์ก็โทรฯ มาดักหน้าไว้เสียก่อน และส่งคลิปดังกล่าวตอกย้ำความไว้วางใจที่ถูกตลบหลังของเขา เท่านั้นแหละ...ทุกอย่างก็นิ่งงันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เขาใช้เวลาที่เหลือนั่งดื่ม...ดูทีวี และรอคอย

แม้จะไม่ได้คาดหวังถึงการกลับมาของตัวปัญหาก็ตาม

อัศม์เดชพอจะเดาการกระทำของเด็กในปกครองเขาได้ ว่าทุกครั้งที่เขาไปต่างประเทศหรือเดินทางไปต่างจังหวัด อัญญดาจะต้องแอบไปทำงานแบบนี้อยู่บ่อยๆ หรืออาจจะแทบทุกครั้งที่เธอมีโอกาสได้อยู่คนเดียว ประเด็นคือ หญิงสาวไปกับใคร ใคร...เป็นคนชักนำให้เธอเข้าสู่วงจรอุบาทว์นั่น และถ้าหากไม่ได้กลับมาพักที่บ้านช่วงที่เขาไม่อยู่ด้วยแล้ว

เธอ...หายไปพักอยู่กับใคร

ความคิดหลายแหล่วนเวียนอยู่ในหัวซ้ำมาซ้ำไป อยู่อย่างนั้นยิ่งพอปริมาณแอลกอฮอลล์ในเลือดเพิ่มสูงเท่าไหร่ ความฟุ้งซ่านก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น น้ำเมาเสริมให้อารมณ์ขุ่นมัวสำแดงเดชอย่างเต็มที่ไม่มีหมกเม็ด

เพล้ง!!! ขวดเบียร์ในมือจึงกลายเป็นของใช้ระบายความเกรี้ยวกราดในใจเหล่านั้น เขาขว้างมันใส่กำแพงจนแตกกระจาย น้ำสีอำพันฟองฟู่อยู่บนพื้นรวมๆ กับเศษกระเบื้อง เศษแก้ว

ร่างใหญ่ก็ลุกเดินโซเซเข้าไปในครัวอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าน้ำอมฤตบำบัดความโกรธาของเขามันหมดไปจากมือแล้ว คงเหลือแต่ขวดบรรจุภัณฑ์ที่วางเกลื่อนกลาดเต็มพื้น บ้างก็แตกน้ำเบียร์เปียกเต็มพื้น