ผู้ชายขายความสุข

ในงานแต่งงานที่ใหญ่โตฉันเดินเข้ามาในงานในฐานะของเพื่อนเจ้าสาวเท่านั้น “เพชร คืนนี้แกอยู่เป็นเพื่อนอ้อมมันนะ จนกว่ามันจะเสร็จงานเลยนะ...” “แล้วพวกแกจะไม่อยู่จนงานเเลิกหรอ..?” “โอ๊ยแก...ลูกฉันรออยู่ ป่านนี้ร้องแย่แล้วมั้ง” “ฉันก็เหมือนกันต้องรีบกลับ แฟนฉันโทรมาบอกว่าลูกไม่ยอมนอนเนี้ย” “นี่แฟนฉันก็อุ้มลูกอยู่ที่โต๊ะ พรุ่งนี้ลูกฉันมีเรียนกีต้าตอนเช้าด้วย กลัวจะตื่นไม่ไหวฉันต้องรีบกลับ...” “สรุปคือฉันต้องอยู่คนเดียวหรอ..?” “อืม...” เพื่อนๆ ของฉันทั้ง 3 คนพูดพร้อมกันเป็นเสียงเดียว ก็ใช่สิ...ฉันมันคนโสดนี่ โสดอยู่คนเดียวไม่มีใครไม่มีลูกเหมือนพวกเพื่อนๆฉัน ฉันเลยต้องเป็นผู้เสียสละสินะ ทำไมนะ...อย่าให้ฉันมีลูกบ้างนะ...ทั้งๆ ที่จริงๆแล้วฉันเองก็อยากมีลูกสักคนเหมือนกัน แต่พอนึกถึงเรื่องแฟนฉันก็ไม่อยากมี เพราะฉันเคยเสียใจกับผู้ชายมาแล้วหลายคนจนฉันกลัวการมีแฟนไปเลย “สวัสดีครับ ผมชื่ออาทครับ เอ่อ...คุณมีแฟนหรือยังครับ...?” ฉันยืนอยู่คนเดียวในมุมหนึ่งของงานก็หันไปเห็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก “เอ่อ...” “โสดค่ะ เพื่อนอ้อมโสด โสดจีบได้นะคะ” ฉันหันไปมองหน้าเพื่อนฉันทันที อีบ้าอ้อมแกจะขายฉันหรอเนี้ย ถามฉันก่อนไหม “หรอครับ...ผมก็โสดเหมือนกันนะครับ” “ดีเลยค่ะ นี่เพื่อนอ้อมค่ะ ชื่อเพชร...” “ไม่คิดเลยนะ ว่าเพื่อนอ้อมหน้าตาดีแบบนี้แล้วจะโสดได้...” เขาพูดกับอ้อมนะแต่ตาเขาก็เหล่มาที่ฉัน “ฉันไม่ชอบผู้ชายนะคะ ฉันชอบผู้หญิงด้วยกัน” “เอ่อ....” ฉันรีบพูดแทรกทันที ทั้ง 2 คนหันมามองหน้าฉัน “เพชร แกพูดบ้าอะไรเนี้ย นี่ฉันอุตส่าห์หาผู้ให้แกเลยนะ...” อ้อมดึงฉันไปคุยห่างจากเขาเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เขาได้ยิน “แกถามฉันหรือยังว่าฉันอยากได้เขาหรือเปล่า...?” “แกดูนะ...ผู้ชายในงานรวมทั้งเพื่อนฝั่งเจ้าบ่าวต่างก็มองแกตาเป็นมัน พวกเขาชอบแกนะ แกจะไม่สนใจใครสักคนเลยหรอ....” ฉันหันไปมองรอบๆ งานก็เป็นอย่างที่อ้อมบอกจริงๆ ผู้ชายในงานต่างก็มองฉันแทบจะทุกย่างก้าวที่ฉันเดิน แต่ฉันไม่สนนี่ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากมีแฟนฉันกลัวการมีแฟนที่สุด “ไม่...ฉันไม่ชอบ” “นี่แกจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เพื่อนๆ ทุกคนต่างก็แต่งงานมีครอบครัว มีลูกกันไปหมดแล้วนะ เหลือแต่แกคนเดียว” “....” ฉันมองหน้าอ้อมด้วยความเข้าใจ ฉันรู้ว่าเพื่อนเป็นห่วงฉัน “ฉันไม่จำเป็นต้องมีผู้ชายก็ได้ ฉันก็มีลูกได้” “แกพูดบ้าอะไร ไม่มีผู้ชายมาทำให้ท้องแล้วจะมีลูกได้ยังไง...?” “ฉันมีวิธีของฉันก็แล้วกันนะ...” “เอ่อ...ขอโทษครับ” “คะ...?” พวกเราหันไปมองตามเสียงที่เดินเข้ามา ก็เห็นเป็นผู้ชายคนเดิม “นี่นามบัตรผมครับ เอ่อ...คุณ?” “เพชรค่ะ เพื่อนของอ้อมชื่อเพชรค่ะ...” อ้อมตอบแทนฉันแล้วรับนามบัตรไปถือไว้แทนฉัน “ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณเพชรนะครับ...หวังว่าถ้าเราได้เจอกันอีกครั้ง คุณเพชรจะกรุณาไปทานข้าวกับผมสักมื้อนะครับ....?” “....” ฉันมองหน้าเขาไม่ได้ตอบอะไร “ค่ะ อ้อมจะเก็บนามบัตรให้เพชรเองนะคะ คุณอาทไม่ต้องห่วงค่ะ...” “ขอบคุณครับ...” เขาส่งยิ้มมาให้ฉันแล้วเขาก็เดินออกไป “อะ นามบัตร...” อ่อมยื่นนามบัตรของผู้ชายคนเมื่อกี้ให้ฉัน “ฉันไม่เอาอะ...ไม่อยากได้” “เอาไป แกรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร นี่คุณอาทเป็นเจ้าของโรงแรมระดับ 5 ดาวที่มีชื่อในประเทศกว่า 5 แห่งเลยนะ....” “แล้วไง...?” “แกก็ต้องเก็บไว้ไง...เก็บไว้ เผื่อวันหนึ่งแกอยากมีแฟนขึ้นมาสักคน ฉันเชียร์คนนี้...” “...” ฉันมองอ้อมหน้านิ่งๆ แล้วรับนามบัตรที่มืออ้อมมาถือไว้ “อ้อม ถึงเวลาส่งตัวแล้ว...” เจ้าบ่าวมาเรียกตัวอ้อมเพื่อไปเข้าพิธีส่งตัวเข้าหอ ฉันมองนามบัตรในมืออย่างใช้ความคิด แล้วก็ตัดสินใจโยนมันทิ้งแล้วเดินตามอ้อมไป