ในงานแต่งงานที่ใหญ่โตฉันเดินเข้ามาในงานในฐานะของเพื่อนเจ้าสาวเท่านั้น
“เพชร คืนนี้แกอยู่เป็นเพื่อนอ้อมมันนะ จนกว่ามันจะเสร็จงานเลยนะ...”
“แล้วพวกแกจะไม่อยู่จนงานเเลิกหรอ..?”
“โอ๊ยแก...ลูกฉันรออยู่ ป่านนี้ร้องแย่แล้วมั้ง”
“ฉันก็เหมือนกันต้องรีบกลับ แฟนฉันโทรมาบอกว่าลูกไม่ยอมนอนเนี้ย”
“นี่แฟนฉันก็อุ้มลูกอยู่ที่โต๊ะ พรุ่งนี้ลูกฉันมีเรียนกีต้าตอนเช้าด้วย กลัวจะตื่นไม่ไหวฉันต้องรีบกลับ...”
“สรุปคือฉันต้องอยู่คนเดียวหรอ..?”
“อืม...” เพื่อนๆ ของฉันทั้ง 3 คนพูดพร้อมกันเป็นเสียงเดียว
ก็ใช่สิ...ฉันมันคนโสดนี่ โสดอยู่คนเดียวไม่มีใครไม่มีลูกเหมือนพวกเพื่อนๆฉัน ฉันเลยต้องเป็นผู้เสียสละสินะ ทำไมนะ...อย่าให้ฉันมีลูกบ้างนะ...ทั้งๆ ที่จริงๆแล้วฉันเองก็อยากมีลูกสักคนเหมือนกัน แต่พอนึกถึงเรื่องแฟนฉันก็ไม่อยากมี เพราะฉันเคยเสียใจกับผู้ชายมาแล้วหลายคนจนฉันกลัวการมีแฟนไปเลย
“สวัสดีครับ ผมชื่ออาทครับ เอ่อ...คุณมีแฟนหรือยังครับ...?”
ฉันยืนอยู่คนเดียวในมุมหนึ่งของงานก็หันไปเห็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก
“เอ่อ...”
“โสดค่ะ เพื่อนอ้อมโสด โสดจีบได้นะคะ”
ฉันหันไปมองหน้าเพื่อนฉันทันที อีบ้าอ้อมแกจะขายฉันหรอเนี้ย ถามฉันก่อนไหม
“หรอครับ...ผมก็โสดเหมือนกันนะครับ”
“ดีเลยค่ะ นี่เพื่อนอ้อมค่ะ ชื่อเพชร...”
“ไม่คิดเลยนะ ว่าเพื่อนอ้อมหน้าตาดีแบบนี้แล้วจะโสดได้...”
เขาพูดกับอ้อมนะแต่ตาเขาก็เหล่มาที่ฉัน
“ฉันไม่ชอบผู้ชายนะคะ ฉันชอบผู้หญิงด้วยกัน”
“เอ่อ....” ฉันรีบพูดแทรกทันที ทั้ง 2 คนหันมามองหน้าฉัน
“เพชร แกพูดบ้าอะไรเนี้ย นี่ฉันอุตส่าห์หาผู้ให้แกเลยนะ...”
อ้อมดึงฉันไปคุยห่างจากเขาเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เขาได้ยิน
“แกถามฉันหรือยังว่าฉันอยากได้เขาหรือเปล่า...?”
“แกดูนะ...ผู้ชายในงานรวมทั้งเพื่อนฝั่งเจ้าบ่าวต่างก็มองแกตาเป็นมัน พวกเขาชอบแกนะ แกจะไม่สนใจใครสักคนเลยหรอ....”
ฉันหันไปมองรอบๆ งานก็เป็นอย่างที่อ้อมบอกจริงๆ ผู้ชายในงานต่างก็มองฉันแทบจะทุกย่างก้าวที่ฉันเดิน แต่ฉันไม่สนนี่ ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากมีแฟนฉันกลัวการมีแฟนที่สุด
“ไม่...ฉันไม่ชอบ”
“นี่แกจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน เพื่อนๆ ทุกคนต่างก็แต่งงานมีครอบครัว มีลูกกันไปหมดแล้วนะ เหลือแต่แกคนเดียว”
“....” ฉันมองหน้าอ้อมด้วยความเข้าใจ ฉันรู้ว่าเพื่อนเป็นห่วงฉัน
“ฉันไม่จำเป็นต้องมีผู้ชายก็ได้ ฉันก็มีลูกได้”
“แกพูดบ้าอะไร ไม่มีผู้ชายมาทำให้ท้องแล้วจะมีลูกได้ยังไง...?”
“ฉันมีวิธีของฉันก็แล้วกันนะ...”
“เอ่อ...ขอโทษครับ”
“คะ...?”
พวกเราหันไปมองตามเสียงที่เดินเข้ามา ก็เห็นเป็นผู้ชายคนเดิม
“นี่นามบัตรผมครับ เอ่อ...คุณ?”
“เพชรค่ะ เพื่อนของอ้อมชื่อเพชรค่ะ...”
อ้อมตอบแทนฉันแล้วรับนามบัตรไปถือไว้แทนฉัน
“ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณเพชรนะครับ...หวังว่าถ้าเราได้เจอกันอีกครั้ง คุณเพชรจะกรุณาไปทานข้าวกับผมสักมื้อนะครับ....?”
“....”
ฉันมองหน้าเขาไม่ได้ตอบอะไร
“ค่ะ อ้อมจะเก็บนามบัตรให้เพชรเองนะคะ คุณอาทไม่ต้องห่วงค่ะ...”
“ขอบคุณครับ...”
เขาส่งยิ้มมาให้ฉันแล้วเขาก็เดินออกไป
“อะ นามบัตร...”
อ่อมยื่นนามบัตรของผู้ชายคนเมื่อกี้ให้ฉัน
“ฉันไม่เอาอะ...ไม่อยากได้”
“เอาไป แกรู้ไหมว่าเขาเป็นใคร นี่คุณอาทเป็นเจ้าของโรงแรมระดับ 5 ดาวที่มีชื่อในประเทศกว่า 5 แห่งเลยนะ....”
“แล้วไง...?”
“แกก็ต้องเก็บไว้ไง...เก็บไว้ เผื่อวันหนึ่งแกอยากมีแฟนขึ้นมาสักคน ฉันเชียร์คนนี้...”
“...”
ฉันมองอ้อมหน้านิ่งๆ แล้วรับนามบัตรที่มืออ้อมมาถือไว้
“อ้อม ถึงเวลาส่งตัวแล้ว...”
เจ้าบ่าวมาเรียกตัวอ้อมเพื่อไปเข้าพิธีส่งตัวเข้าหอ ฉันมองนามบัตรในมืออย่างใช้ความคิด แล้วก็ตัดสินใจโยนมันทิ้งแล้วเดินตามอ้อมไป