บทที่ 4
1235 คำ
“คนนะโว้ยไม่ใช่ขี้ ที่จะได้ถูกรุมตอมแบบนั้น”
เดนิคอฟเค้นเสียงด่าทอทั้งๆ ยังแหงนหน้ามองเพื่อนรักทั้งสองบนท้องฟ้า ซึ่งการเปิดตัวของเสือร้ายทั้งคู่เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ ทั่วทั้งสนามโซซิ ออโตโดรม ได้เป็นอย่างดี
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะน่า”
เจคอบยอกย้อนเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะพูดถึงสิ่งที่ตนเองและไบรอันต่างก็เห็นกับตาเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
“แหม! มิสเตอร์เดนิคอฟแห่งมอสโก มีวิธีเซ็นชื่อได้เด็ดดวงจริงๆ เลยว่ะ อีโธ่…นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็แพ้อกภูเขาไฟ” ท้ายประโยคเจคอบพ่อหนุ่มมาดกวนเอ่ยล้อเลียนอย่างนึกสนุก
“นั่นดิ ถามจริงเถอะว่ะ ตอนเซ็นชื่อ มือสั่นไหมครับคุณเดนิคอฟ” ไบรอันถามหน้าตาย ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าเพื่อนรักคุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้มากแค่ไหน
“ไอ้พวกบ้า! เสือกเห็นได้ยังไงวะ” เดนิคอฟกัดฟันกรอดๆ เค้นด่าเพื่อนรักไม่หยุดปาก
ไบรอันกระตุกมุมปาก ยิ้มเรียบๆ แล้วจึงเป็นฝ่ายตอบบ้าง “พอดีฉันสองคนมีตาทิพย์ ก็เลยเห็นว่าปีศาจแห่งมอสโกทำอะไรลงไปบ้าง”
“เออ...ไอ้พวกตาทิพย์ กระโดดลงมาจากเครื่องบินได้แล้ว เบื่อแหงนหน้าคุยกับพวกนายแล้ว เมื่อยคอเป็นเหมือนกันนะโว้ย!” เดนิคอฟปากจัด พอๆ กับทรัพย์สินเงินทองที่เขามีอยู่
“ได้เลยพวก เดี๋ยวป๋าจัดให้” เจคอบสวนกลับอย่างกวนๆ
“จับตาดูดีๆ นะครับ คุณเดนิคอฟ” ไบรอันบอกพร้อมกับตัดสายการสนทนา โดยไม่ลืมหัวเราะทิ้งท้ายใส่เดนิคอฟด้วย
และอีกไม่กี่นาทีต่อมา ผู้ชมทั่วทั้งสนามโซซิ ออโตโดรม รวมทั้งเดนิคอฟและอีวาน ก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อเห็นไบรอันและเจคอบกระโดดลงจากเครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ด้วยท่วงท่ากางแขนอย่างสง่างาม ก่อนจะกระตุกให้ร่มผ้าใบกางออก แล้วค่อยๆ ร่อนลงกลางสนามตรงตำแหน่งที่มีการทำจุดกระโดดลงไว้พอดิบพอดี
เดนิคอฟอ้าปากหวอ ถือโทรศัพท์ค้างไว้ ขณะมองสองเสือปลดร่มชูชีพออก ซึ่งแน่นอนว่าร่มผ้าใบของไบรอันและเจคอบ ตัดเย็บสั่งทำเป็นพิเศษ เพราะมีสัญลักษณ์บ่งบอกถึงความเป็นเสือร้ายของทั้งสองอย่างชัดเจน
พอปลดร่มชูชีพได้แล้ว และกำลังก้าวเดินตรงมาบนอัฒจันทร์ สองเสือร้ายก็เรียกเสียงร้องกรี๊ดได้จากสาวๆ ซึ่งต่างก็ยื่นกระดาษกับปากกาให้ทั้งสองเซ็นชื่อกันให้วุ่น
“คุณเจคอบ คุณไบรอัน เรารักคุณ”
สาวๆ ต่างก็พร้อมใจกันกรี๊ดให้กับสองเสือร้าย มีใครบ้างที่ไม่รู้จักกับไบรอัน เคลย์ตัน กับเจคอบ เนย์สมิธ หากเดนิคอฟร่ำรวยเป็นอภิมหาเศรษฐี สองคนนี้ก็ร่ำรวยและหล่อเหลาไม่แพ้กัน
“ฮอตจนน่าหมั่นไส้”
เดนิคอฟส่ายหน้าราวกับระอา เอ่ยกลั้วหัวเราะ ขณะมองเพื่อนรักทั้งสองกำลังแจกลายเซ็น พร้อมด้วยการแจกจูบให้กับบรรดาสาวๆ เป็นของแถมด้วย
“ไม่ต้องแย่งกันครับสาวๆ ได้ทุกคนครับ”
เจคอบว่าพลางขยิบตาหว่านเสน่ห์เรี่ยราด จนสาวน้อยสาวใหญ่แทบตัวอ่อนระทวยมากองอยู่แทบเท้าพ่อเจ้าประคุณ
กว่าไบรอันและเจคอบจะผ่านด่านสาวๆ มาได้ เดนิคอฟก็ต้องยืนรออยู่หลายนาที และทันทีที่เพื่อนรักทั้งสองเดินล้วงกระเป๋ายิ้มเผล่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า เขาก็อดแขวะพ่อเทพบุตรนักรักทั้งคู่ไม่ได้
“จอมขโมยซีน นั่งรถมาสนามแข่งดีๆ ก็ไม่ได้ ต้องล่อเฮลิคอปเตอร์ จะลงทางบันไดก็ไม่เท่ เล่นกระโดดลงจากเครื่องบินให้สาวๆ ร้องกรี๊ดไปทั้งเมือง”
“โอ้...ได้โปรดอย่าอิจฉาในความฮอตของเราทั้งสอง” ไบรอันเอ่ยเรียบๆ แต่ยังมีรอยยิ้มให้เห็นตามประสาเสือยิ้มยาก
“นั่นดิ อะไรที่ทำให้เป็นศูนย์กลางจักรวาลเราก็ทำหมดแหละ อีกอย่างก็ต้องเรียกเรตติ้งบ้างอะไรบ้าง จะปล่อยให้นายฮอตอยู่ในสนามคนเดียวได้ยังไงกัน”
เจคอบเอ่ยอย่างครื้นเครง การกวนประสาทเดนิคอฟช่างเป็นอะไรที่น่าอภิรมย์สำหรับเขายิ่งนัก พอได้ยินเสียงสาวๆ ตะโกนเรียกชื่อของตนเอง ก็หันไปฉีกยิ้มกว้าง ทำท่าส่งจูบให้พวกเธอหัวใจละลายไปอีกรอบ
“มันไม่แฟร์นี่หว่า พวกนายเรียกเรตติ้งด้วยการกระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์ ส่วนฉันเดินอาดๆ เข้ามาในสนาม แบบนี้ไอ้เดนิคอฟก็ไม่ได้เกิดสิครับ” เดนิคอฟแขวะเพื่อนรักด้วยความหมั่นไส้ เรียกเสียงหัวเราะร่วนจากสองเสือร้ายได้เป็นอย่างดี
“อ้าว…ไอ้ที่อยู่มาจนแก่ ไม่ได้ผ่านการเกิดหรอกเหรอท่าน” เจคอบลอยหน้ารวนอย่างนึกสนุก
“ไอ้นี่ มันวอนโดนซัดปากจริงโว้ย”
“หยุดกัดกันซักทีเถอะน่า พวกนายนี่มันจริงๆ เลย” ไบรอันปรามขึ้นอย่างรำคาญ
อึดใจต่อมาบุรุษหนุ่มสุดเพอร์เฟ็กต์ที่ต่างเชื้อชาติทั้งสามจ้องมองกันอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กำหมัดยื่นออกมาชนหมัด ก่อนจะสวมกอดกันแน่น ต่างก็ตบหนักๆ ลงไปบนแผ่นหลังของกันและกัน เป็นการแสดงความรักอันแน่นเฟ้นที่เพื่อนมีต่อกันเสมอมา
“ดีใจที่พวกนายสละเวลาอันมีค่ามาเชียร์ทีมของฉันได้” จะเอ่ยขอบคุณเพื่อนรักทั้งที เดนิคอฟก็ไม่วายแขวะออกมาพร้อมกับการขอบคุณในครั้งนี้
ไบรอันส่ายหน้ายิ้มๆ ตอบกลั้วหัวเราะร่วน “ถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน”
“จะชมดีๆ ก็ไม่ได้ ต้องกัดให้แสบๆ คันๆ ทุกครั้งสิน่า” เจคอบต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก
เดนิคอฟหัวเราะอยู่ในลำคอ รู้ว่าเพื่อนรักทั้งสอง ไม่ได้โกรธที่ถูกเขาแกล้งต่อว่าไปเช่นนั้น
“ก็มันจริงนี่หวา เวลาของพวกนายมีค่าซะยิ่งกว่าทองคำ ไหนจะต้องคอยจัดคิวให้กับบรรดาสาวๆ ที่ยืนรออยู่นอกห้องด้วย ฉันไม่นึกว่าพวกนายจะเจียดเวลามาหาฉันได้”
“คิวยาวแค่ไหนก็ต้องเจียดเวลาอันมีค่ามาให้ได้ ไม่งั้นได้เจอตามคำขู่หลังการ์ดใบนี้แน่”
ต่อว่าเสียงลอดไรฟันแล้ว ไบรอันก็หยิบการ์ดออกมาจากกระเป๋ากางเกง ยื่นให้อย่างกระแทกกระทั้นไปบนแผงอกกว้างของเดนิคอฟ
“ถ้าไม่ใช่เพราะคำขู่บ้าๆ นี้ ฉันจะไม่ยอมผละจากร่างอวบอึ๋มสะท้านทรวงมาหานายเด็ดขาด” เจคอบยื่นการ์ดกลับคืนให้เพื่อนรักอย่างเสียไม่ได้
“เอ้า…เอาคืนไป”
ก่อนจะบ่นอุบอย่างนึกฉุนขึ้นมาตงิดๆ เพราะจำได้ดีว่าวันที่คนสนิทของอีกฝ่ายเอาการ์ดไปให้ เขากำลังเล่นรักกับแม่สาวเซ็กส์ซิมโบลคนล่าสุดของอังกฤษอย่างเมามันอยู่
- ผู้เขียน
