ระหว่างสำรวจเนื้อนางพลางครุ่นคิด เสียงทุ้มต่ำพลันดังมากจากด้านนอกห้องพัก
“ทูลท่านอ๋อง กระหม่อมแม่ทัพเว่ยพ่ะย่ะค่ะ”
กระแสเสียงทุ้มห้าวกร้าวแกร่งของบุรุษหนุ่มอันบ่งบอกว่ามีรายงานสำคัญ มิใช่น้ำเสียงแว่วหวานหยาดเยิ้มหมายล่อลวงเฉกเช่นหมอหญิงก่อนหน้าที่ชวนให้หงุดหงิด
ถังไห่เฉิงจึงผละมือจากลี่เซียนโดยดีแล้วห่มผ้าปกปิดให้มิดชิดถึงลำคอ ก่อนลุกขึ้นไปผลัดชุดคลุมเป็นชุดลำลองสีม่วงเข้ม
ชายหนุ่มเดินออกจากห้อง ยังไม่ลืมลั่นดาลแน่นหนา ประหนึ่งเกรงว่าใครบางคนจะถูกพบเห็นโดยง่าย
แม่ทัพเว่ยคือทหารคนสนิทของถังไห่เฉิง ทันทีที่ได้รู้จากทหารยามหน้าเรือนบัญชาการว่านายเหนือหัวปลอดภัยกลับมาแล้ว เขาจึงรีบเร่งเข้าพบพร้อมคำรายงานสถานการณ์คืนนี้
รอจนรุ่ยอ๋องพาร่างสูงสง่ามานั่งลงยังเก้าอี้บัญชาการ เว่ยฉีจึงประสานมือค้อมศีรษะแล้วกล่าว
“ทูลท่านอ๋อง คนร้ายมีทั้งหมดห้าสิบคน กว่าครึ่งของจำนวนนี้ คนของกระหม่อมไม่เค
