ภายใต้ภาวะคุกรุ่น คล้ายสงครามก่อตัวรอบใหม่
ใบหน้าหล่อเหลาเขียวครึ้มสุดจะหยั่ง ถังไห่เฉิงให้รู้สึกเข่นเคี้ยวเขี้ยวฟันเหลือจะกล่าว เขาแค่นเสียงเย็นชา
“ใช่เห็นว่าข้าหมดประโยชน์แล้วหรือไม่?”
หญิงสาวเห็นพายุเริ่มก่อตัวบนดวงหน้าสง่างามจึงคิดว่าควรอธิบายเพิ่มเติมเพื่อทำลายบรรยากาศอึมครึม
“ความต้องการของมนุษย์ควรหยุดแค่เท่านี้ ในเมื่อข้าได้ครบถ้วนแล้ว ทั้งที่นอน ทั้งอาภรณ์ ย่อมไม่เรียกร้องสิ่งใดอีก”
แต่ไหนเลยจะดีขึ้นกว่าเก่า ทั้งเขาตรงหน้ายังแผ่ซ่านรังสีอำมหิตโฉดชั่วออกมา
แม่นางผู้อ่อนต่อโลกหล้าจึงจำต้องถอยหลังไปตั้งหลักบนเตียงนอน รวบอาภรณ์มากอดแน่น หวงแหนมาก
เขาจะยึดคืนหรือไม่?
ถังไห่เฉิงย่างสามขุมตามขึ้นมาบนเตียง “เจ้าคงลืมฐานะตัวเองไปแล้วกระมัง? จึงได้สามหาวไม่รู้ความเยี่ยงนี้!”
ลี่เซียนเบิกตากลมโต “ไม่...ไม่เคยลืมข้าคือสตรีของท่าน”
เงาดำร่างใหญ่ครอบคลุมร่างเล็กจนมิดประหนึ่งอสูรร้
