เย่เสียรีบกุลีกุจอลุกขึ้นพร้อมหยิบเสื้อผ้าสีสันสดใสที่เตรียมมาพลางเดินกรีดกรายไปทางลี่เซียน เอ่ยอย่างจริงใจว่า
“อา...ไม่ได้ๆ เจ้าจะลำพองใจมิได้เด็ดขาดนะ ท่วงท่าและลีลาเหล่านั้นแม้มีมากมายแต่จงใช้สอยอย่างประหยัดเถอะ ทว่าสิ่งที่มิต้องตระหนี่นั่นคือ แต่งกายให้งดงามเข้าไว้ น้ำมันหอมต้องพรมเข้าไป ขี้ผึ้งยิ่งต้องทากลีบปากตลอดเวลา มาๆ ข้าช่วย”
ลี่เซียนย่อมไม่มีปฏิเสธ นางยืนตัวตรงกางแขนเหมือนเด็กน้อยให้ผู้ใหญ่ดูแลใส่ผ้าแต่โดยดี
เย่เสียสวมชุดโปร่งสีแดงให้ลี่เซียนพลางเจื้อยแจ้วไม่หยุด
“เจ้าเป็นดาวนำโชคของข้าโดยแท้ ท่านอ๋องเมตตาสั่งท่านแม่ทัพเว่ยส่งเงินไปไถ่ตัวเจ้าด้วยตนเอง ยังปราณีไถ่ตัวข้าให้ตามปรนนิบัติเจ้าด้วย ต่อไปนี้เจ้าชีวิตของพวกเรามิใช่หอคณิกาอีกต่อไปแล้วนะ เฮ้อ! ข้านั้นแสนจะดีใจ”
นางผูกสายเอี๊ยมจับสาบเสื้อก่อนเอื้อมมือกุมไล่บางพลางชี้แนะด้วยน้ำเสียงเครียดเคร่งว่า
“ลี่เซียนเ
