เวลายังคงคืบคลานผ่านราตรีกาลอันวุ่นวาย
หลังจากปลอบประโลมคนงามจนหยุดร้องไห้ ถังไห่เฉิงจึงเรียกคนเข้าไปจัดการผู้คุมมากตัณหา
เสียงทุ้มดังกังวาน “ฆ่า!”
คำเดียวสั้นๆ ทั้งรวบรัดและเด็ดขาด ตัดโอกาสให้แก้ตัว
ลี่เซียนได้ยินพลันเบิกตาโต นางตกใจมาก ทว่ายังมิทันได้เอ่ยปากทัดทาน ร่างบอบบางกลับถูกอุ้มพาดบ่าพากลับเรือนบัญชาการ
ถังไห่เฉิงยังไม่ลืมสั่งลงทัณฑ์กลุ่มทหารทุกคนในเรือนจำ ที่บังอาจปล่อยให้ผู้คุมมีโอกาสคิดทำระยำต่ำทรามเยี่ยงนั้น
ทั้งหัวหน้าระดับรองแม่ทัพลงมาถึงหัวหน้าโรงเรือนยังถูกสอบวินัยเข้มข้นไม่ได้หลับไม่ได้นอน
บางคนถูกโบยจนร้องโอดครวญเรียกหามารดากับภรรยา บางคนยังถูกลดขั้นลดตำแหน่งตัดเบี้ยหวัดแทบไม่เหลือ
นับได้ว่าเป็นค่ำคืนแห่งความวิปลาสโดยแท้
มีทั้งคนตายมากมาย มีกลิ่นอายอันน่าสะอิดสะเอียน กลิ่นสาบสางของซากศพที่ถูกจับโยนเข้ากองเพลิง
มีทั้งคนถูกทัณฑ์ทรมานร่ำร้องดังระงมทั่วค่ายทห
