ลานกว้างหน้าเรือนบัญชาการ
เหล่าทหารนายกองเข้าแถวเรียงรายเป็นระเบียบแข็งขันพร้อมตั้งขบวนเดินทางออกจากค่ายทหาร เพื่อเป้าหมายคือช่วยเหลือกลุ่มกำลังของแม่ทัพหวังและปราบโจรทะเลทราย
วันนี้อากาศปลอดโปร่งอย่างยิ่ง ยังไม่ทันพ้นยามเหม่า[1] แสงตะวันเริ่มทอประกายระยิบระยับโผล่พ้นขอบฟ้าแล้ว
ทั้งทหารและม้าจึงคึกคักเป็นพิเศษ ยามจัดกระบวนทัพยิ่งเผยสายตาฮึกเหิมเหี้ยมหาญส่งเสียงกระหึ่มก้องกังวาน
ท่ามกลางฝุ่นดินคลุ้งตลบฟุ้งเพราะปลายเท้ามนุษย์และกีบอาชากระทุ้งใส่ มีบุรุษผู้หนึ่งยืนสงบนิ่งไม่ไหวติงใดๆ ท่วงท่ากิริยาของเขาสุขุมเยือกเย็น น่าเคารพเลื่อมใส
เขาคือเจ้าของเรือนร่างสูงโปร่งงามสง่า ใบหน้าหล่อเหลาสะอาดตา สวมอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ รวบผมขึ้นเกล้าอย่างสุภาพ ดวงตาของเขาถูกปิดเอาไว้ใต้เปลือกตาประหนึ่งทหารกลุ่มใหญ่ตรงหน้าหาได้มีตัวตนให้สนใจไม่
ไม่นาน...เปลือกตาพลันขยับขึ้นช้าๆ เผยดวงเนตรอบอุ่นคู่งาม พร้อ
