“ไปไหนวะนั่น”
คนที่กำลังง่วนอยู่กับการเก็บสัมภาระและเอกสารต่างๆ ใส่กระเป๋า เงยหน้าขึ้นมามองคุณหมอหุ่นหมีผู้ใจดีจนสาวๆ ที่ได้อยู่ใกล้ต่างก็หลงใหลไปตามๆ กัน
“กลับบ้าน”
“ทำไมช่วงนี้กูไม่เห็นมึงเสนอหน้าไปนอนที่บ้านพักแพทย์เลยวะ”
สงสัยเพื่อนของเขาอยู่กับผู้หญิงมากเกินไป ถึงได้ติดนิสัยอยากรู้อยากเห็นมา
“เออน่า.. กูมีธุระต้องกลับบ้าน”
“แหม! แต่ก่อนกูเห็นมึงกลับบ้านสามปีครั้งได้ แต่สามเดือนมานี่มึงกลับทุกวันเลยนะ คงจะไม่ได้แอบซ่อนเมียไว้ใช่ไหมมึงอะ”
กาแฟเย็นที่พึ่งวิ่งผ่านลำคอลงไป เกือบพุ่งออกมาทางเดิม
“อย่ามาเดาสุ่มสี่สุ่มห้าน่า ว่าแต่มึงจะไปไหนต่อเนี่ย”
พงษ์พัฒน์ทำหน้าตาท่าทางแบบ.. คนมองมาจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าจะไปไหน ซึ่งแต่ก่อนเขาก็ไม่แตกต่างจากไอ้หมอหื่นตรงหน้าสักเท่าไหร่หรอก จะว่าไป เกือบทุกวันศุกร์หรือวันหยุดสุดสัปดาห์ แก๊งหมอปากหมาของแผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อก็ต้องมีอันได้ไปรวมตั
