บทที่9
เมื่อแลเห็นชายหนุ่มขยับถ้วยสุรานางเริ่มแน่แก่ใจ สุราในกานั้นคงมิใช่สุราธรรมดาเป็นแน่ นายชั่วเอ๊ย วิธีเช่นนี้ก็กล้าลงมือต่อนางซึ่งไร้ทางต่อสู้โดยแท้
ทว่าหยางหรงเหยาหรือจะใส่ใจ เขายังคงกระชับปลายคางเล็กเอาไว้จนแน่นจากนั้นออกแรงบีบ แล้วเทสุราในถ้วยกรอกลงสู่ริมฝีปากเล็กที่อ้าเผยอด้วยแรงบีบบังคับของตนเอง
“อื้อ ๆ อื้อ ๆ !”
เฉินอิงลั่วนางพยายามต่อสู้ไม่ถอย แต่หนึ่งแรงสตรีหรือจะสู้แรงบุรุษแข็งแกร่งไปได้
“กลืนลงไป เดี๋ยวนี้! เสี่ยวมาว!”
หยางหรงเหยากดน้ำเสียงโหดเหี้ยม ทว่าการกระทำช่างโหดร้ายกว่า
“แอก...แค่ก...อึก...อึก...”
ถึงพยายามมิกลืนกินสุราที่คาดว่าคงผสมด้วยยานรกบางอย่าง แต่ทว่าหยางหรงเหยากลับใช้อีกมือซึ่งว่างบีบจมูกโด่งเรียวจนเฉินอิงลั่วมิอาจกลั้นลมหายใจได้อีกต่อไป นางจึงได้กลืนสุราที่ตัวยานั้นถูกวางเอาไว้นานจึงนอนยังก้นถ้วยเข้าไปเต็มที่ เมื่อลิ้นรับรสฝาดเฝื่อนนั้นตากลมโตสีสวยจึ
