วันนี้หลังจากเลิกงาน มนสิชาต้องจำใจกลับไปที่บ้านของดนย์ เพราะเป็นคำสั่งของชายหนุ่ม เจ้าของร่างน้อยซึ่งอยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนเดินไปตามถนนระหว่างบ้านกับร้านกาแฟที่เธอเคยใช้เดินเป็นประจำ แต่ยังไม่ถึงก็ได้ยินเสียงแตรรถที่เรียกให้เธอหันไปมอง
“ขึ้นมาสิ”
หญิงสาวสวยซึ่งมีแว่นตาสีชาปิดอยู่ครึ่งหน้า แต่กระนั้นมนสิชาก็จำได้ เพราะอยู่ร่วมบ้านกับหล่อนมาสองเดือนกว่า
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเดินไปเองดีกว่า ขอบคุณนะคะ”
“ขึ้นมาเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” จิรัญญาพูดเชิงออกคำสั่ง
มนสิชาไม่พูดอะไร แต่เดินไปขึ้นรถ เพราะอยากจะรู้เหมือนกันว่าจิรัญญาจะคุยเรื่องอะไรกับเธอ แต่พอเปิดประตูรถขึ้นมานั่ง กลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ใครต่อใครบอกว่าหอมและครั้งหนึ่งเธอก็เคยคิดเช่นนั้นเหมือนกัน แต่ตอนนี้กลับรู้สึกเหม็นจนอยากจะอาเจียนออกมา ไวเท่าความคิด “คุณจอด!!”
ทันทีที่เท้าของจิรัญญาแตะเบรก มนสิชารีบเปิดประตูแล้ววิ่งลงไปอาเ
