[Navy’s Part]
เวรแล้ว!
เป็นคำพูดเดียวที่ผุดขึ้นมาในหัวผมตอนนี้หลังจากที่ผมถูกไอ้ซอมบี้นั่นจูบเข้าโดยไม่ทันตั้งตัว ความจริงมันก็เป็นความผิดของผมนั่นแหละที่ดันไปดึงหมอนั่นล้มกลิ้งมาด้วย แต่ที่ทำไปก็เพราะเป็นสัญชาตญาณการเอาตัวรอดที่เกิดขึ้นแบบอัตโนมัติ ถ้าผมรู้ว่ามันจะทำให้หมอนั่นมาจูบผมล่ะก็ ผมคงยอมล้มกลิ้งเสียฟอร์มไปแล้ว และที่ผมออกจากลานฝึกมาแบบนี้ ก็ไม่ใช่เพราะผมอับอายกับการถูกจูบต่อหน้าสาธารณะหรอกนะ
แต่ผมกลัวว่าจะติดเชื้อไวรัสจากหมอนั่นต่างหาก!
พอขาทั้งสองข้างพาตัวเองออกมาพ้นเขตสนามฝึกแล้ว จากก้าวเดินเร็ว ๆ ก็กลายเป็นวิ่งไม่ลืมหูลืมตา ที่หมายก็หนีไม่พ้นอาคารพยาบาลที่อยู่ไม่ไกล พอมาถึง ผมก็วิ่งผ่านบรรดาเจ้าหน้าที่โดยไม่สนเสียงสายตาของพวกเขาที่มองมาแม้แต่น้อย ผมรู้ว่าที่ตกเป็นเป้าสายตาก็เพราะคราบเลือดบริเวณมุมปากที่ได้มาจากการกระแทกกับริชชีนี่แหละ แต่ในเวลาอย่างนี้ ผมไม่มีอารมณ์มาสนใ
