ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้เก่ง ก็เข้ากองทัพตั้งแต่อายุน้อยขนาดนั้นจะไม่เก่งได้ไง ตอนผมอายุสิบเจ็ด ผมยังไปปาร์ตี้ เกี้ยวสาว เมาหัวราน้ำอยู่เลย
“เพราะฉันเข้าร่วมกองทัพ ฉันเลยต้องแยกมาอยู่ที่เขตนี้เพื่อทำการฝึก ฉันเลยไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่บ่อยนัก มารู้ตัวอีกทีว่าฉันไม่ได้ใช้เวลากับพ่อแม่ให้คุ้มค่าก็ตอนได้ข่าวว่าพวกท่านถูกซอมบี้ฆ่าตายไปเมื่อปลายปีก่อน นั่นแหละที่เป็นเหตุผลที่ทำให้ท่านนายพลรับฉันมาเป็นลูกบุญธรรม”
สิ้นเสียง แววตาของนาวีก็หม่นลงอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าสีหน้าเขาจะยังเรียบนิ่งเหมือนเดิมก็ตาม ผมเข้าใจได้กระจ่างทันทีว่าทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้เปลี่ยนมาเป็นนาวีสุดโหดอย่างนี้ ที่แท้ก็เพราะเขาสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไปนั่นเอง
“แต่ท่านนายพลก็ดูแลนายดีนี่ แถมร็อบบ์ก็ดีกับนายด้วย”
“อืม ท่านรักฉันเหมือนลูกชายคนหนึ่ง ร็อบบ์เองก็คอยดูแลฉันเหมือนเป็นน้องแท้ๆ”
ถ้าเขาจะรักร็อบบ์ก็ไม่แปลกหรอก ลูก
