ผมตั้งสติอยู่ครู่หนึ่งก็ค่อย ๆ บิดลูกบิดประตูออก แล้วผลักมันเข้าไปอย่างเบามือ ผมค่อยๆ ก้าวไปทีละก้าวอย่างระมัดระวัง ยิ่งเสียงนั้นดังขึ้นเรื่อย ๆ ผมก็ยิ่งใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก กระทั่งผมมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องอาบน้ำห้องหนึ่งที่เป็นต้นกำเนิดเสียง ก่อนจ้องมองม่านสีขุ่นด้วยไม่กล้าเปิดมันออก ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ ความกล้าของผมก็เหือดหายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อน
นี่ผมกำลังกลัวใช่มั้ย? ผมกลัวอะไร? อย่าบอกนะว่ากลัวว่าคนข้างในจะเป็นคนที่ผมกำลังตามหา?
แค่คิดก็ปวดใจหนึบขึ้นมาแล้ว แต่กระนั้น ผมก็ยังอยากรู้ว่าใครที่กล้ามาทำอะไรอย่างนี้ดึกๆ ดื่นๆ จึงเอื้อมมือไปแหวกผ้าม่านพลาสติกออกเล็กน้อยโดยที่สองคนนั้นไม่รู้ตัว แล้วผมก็ต้องอึ้งงันเมื่อสายตาเห็นแผ่นหลังคุ้นตาของผู้ชายร่างใหญ่พรมจูบยังซอกคอผู้หญิงหน้าตาสดสวยคนหนึ่งในสภาพกึ่งเปลือย ขณะที่มือข้างหนึ่งก็ฟอนเฟ้นหน้าอกเธออย่างกระหายและอีกข้างจับอยู่ที่บั้นท้ายของเธอ
