ยามที่หม่าอวิ๋นเซียงตื่นขึ้นมาเวลาเพิ่งจะยามอิ๋นสี่เค่อเท่านั้น ทว่าหน้าเรือนของนางกลับมีบุรุษผู้หนึ่งกำลังฝึกวรยุทธ์อยู่ ห่างออกไปไม่ไกลมีชายฉกรรจ์อีกคนยืนรอเงียบๆ นางมองพวกเขาอีกหลายอึดใจก่อนเดินเลี่ยงไปยังห้องครัว คิ้วสวยขมวดมุ่นยามเห็นชายหนุ่มตัวโตสองคนกำลังช่วยกันจุดไฟในเตาอย่างเก้ๆ กังๆ
“พวกท่านกำลังทำอะไรเจ้าคะ”
พวกเขาหันกลับมาหานางพลางยิ้มแหย ตอบเสียงเบาว่า “นายท่านสั่งให้พวกข้ามาจุดไฟเตารอแม่นางขอรับ”
หม่าอวิ๋นเซียงถึงกับต้องกลั้นขำสุดชีวิตยามเห็นใบหน้าดำๆ ของพวกเขา “ขอบคุณมาก พวกท่านออกไปเถิดประเดี๋ยวข้าทำเอง”
“แต่ว่านายท่านให้พวกข้ามาช่วยแม่นางขอรับ” ชายที่ดูอายุน้อยกว่าแย้งออกมา
“เอาเช่นนี้ก็แล้วกัน พวกท่านช่วยไปจับไก่ในเล้าแล้วเชือดมันให้ข้าที” โดยปกติแล้วนางจะไม่ค่อยกินเนื้อสัตว์ทว่าวันนี้นั้นต่างออกไป บุรุษตัวโตเช่นนี้ให้กินแต่ผักคงไม่มีแรงทำงานเป็นแน่ หนำซ้ำพวกเขายังต
