หม่าอวิ๋นเซียง บุปผาตรึงใจ

ฝัน

จ้าวจื่อเทียนสั่งผู้ติดตามให้จัดการกับศพของมือสังหารเหล่านั้น ส่วนตนนั้นอุ้มหม่าอวิ๋นเซียงกลับไปยังบ้าน ภายในเรือนสว่างไสวไปด้วยแสงเทียนที่เยี่ยฟงล่วงหน้ามาจุดไว้รอ ชายหนุ่มวางร่างของเด็กสาวลงบนเตียงนอนแล้วสั่งให้เยี่ยฟงไปยกน้ำเข้ามาเพื่อเช็ดหน้าให้นาง

“เสี่ยวเซียงเซียง” เขาเรียกนางไปพลางเช็ดใบหน้าให้ไปพลาง

หม่าอวิ๋นเซียงคล้ายกับกำลังฝันดี ดวงตาหงส์หลับพริ้มมุมปากหยักยกยิ้มบาง นางได้ยินเสียงเรียกชื่อของตนอย่างอ่อนโยน เสียงนี้ช่างคุ้นเคยยิ่งนัก ใช่เสียงของเสี่ยวเกอเกอที่นางคิดถึงหรือไม่ ในฝันทุกครั้งเขามักจะเรียกนางด้วยน้ำเสียงเช่นนี้เสมอ นัยน์ตาดอกท้อสีนิลที่มีเสน่ห์ยั่วยวนคู่นั้นมักมีภาพของนางสะท้อนอยู่ในนั้น

...ไม่อยากตื่นจากฝันครั้งนี้เลย นี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้สึกถึงเขาได้อย่างชัดเจนเยี่ยงนี้

“เสี่ยวเกอเกอ” เสียงละเมอแผ่วเบาดังมาจากผู้ที่นอนอยู่บนเตียง นางจับมือเขาไว้แน่น

จ้าวจ