พิธีศพของถางรั่วเหวยจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย มีชาวบ้านในหมู่บ้านแวะเวียนมาเคารพศพกันไม่ขาดสาย ตลอดช่วงจัดงานศพหม่าอวิ๋นเซียงไม่ร้องไห้เลยสักนิด แม่นมพร่ำบอกเสมอว่าให้นางใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เช่นนั้นตนก็จะไม่ทำให้แม่นมที่อยู่ในปรโลกผิดหวัง นางจะเข้มแข็งและใช้ชีวิตต่อไปให้ดี
“เสี่ยวเซียง เจ้าไปพักสักหน่อยเถิด ข้าวของพวกนี้ประเดี๋ยวข้ากับอาสือจะช่วยเก็บเอง” เหอฮูหยินเอ่ยออกมาอย่างอดไม่ได้ หลังจากฝังศพถางรั่วเหวยแล้วหม่าอวิ๋นเซียงก็ไม่ยอมพักผ่อน ทั้งๆ ที่ก็เห็นชัดอยู่ว่าร่างกายของนางแทบจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
หม่าอวิ๋นเซียงผงกศีรษะรับอย่างว่าง่ายแล้วเดินเข้าเรือนไป ปล่อยให้เหอฮูหยินและภรรยาของต้าหลางช่วยจัดการความเรียบร้อยบริเวณหน้าเรือนให้
พิธีศพเสร็จสิ้นลงเรือนหลังนี้พลันเงียบสงบลงทันตา ติงเอ๋าซีไว้ทุกข์ให้ถางรั่วเหวยเป็นเพื่อนหลานสาวบุญธรรม เด็กน้อยกินอาหารเจเขาก็กินด้วย ช่วงแรกแม้นางจะเซ
