วันรุ่งขึ้นเหอฮูหยินนำขนมบ๊ะจ่างมามอบให้หม่าอวิ๋นเซียงตั้งแต่ยามเฉิน นางเองก็มอบขนมบ๊ะจ่างที่ตัวเองทำให้อีกฝ่ายนำกลับไปด้วยเช่นกัน หลังจากกินมื้อเช้าเสร็จจึงไปยังบ้านของต้าหลางเพื่อมอบขนมบ๊ะจ่างให้แก่เขาและครอบครัว ขากลับหม่าอวิ๋นเซียงแวะทักทายเด็กๆ รุ่นราวคราวเดียวกันที่เคยเรียนด้วยกันอยู่ช่วงหนึ่ง นางมอบขนมให้แก่พวกเขาคนละลูกแล้วจึงกลับเรือนอย่างอารมณ์ดี
เทศกาลตวนอู่ปีนี้ของหม่าอวิ๋นเซียงจึงผ่านไปอย่างเรียบง่ายเช่นนี้...
เพียงพริบตาก็ถึงวันที่สิบห้าเดือนห้าเสียแล้ว ถางรั่วเหวยตื่นตั้งแต่ยามอิ๋นเพื่อมานวดแป้งสำหรับทำบะหมี่อายุยืน ติงเอ๋าซีเองก็ออกจากเรือนไปตั้งแต่เช้ามืดเช่นกัน
หม่าอวิ๋นเซียงนอนจ้องหลังคาเตียงด้วยสายตาเลื่อนลอย ถึงวันนี้ของทุกปีทีไรแม่นมมักจะตื่นเช้ากว่าทุกวันเพื่อมาทำบะหมี่อายุยืนให้นาง เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่นางจำความได้ ทว่าในวันเดียวกันนี้ทางสกุลหม่าก็จะไปยังอารามอี้ผ
