ดวงตะวันคล้อยต่ำ แสงแดดเริ่มแดงฉาน
จวนเจียนใกล้เวลาอาทิตย์อัสดง ขบวนสินค้าจึงเริ่มมองหาจุดพักออมแรงที่ใกล้ที่สุด พวกเขาควรหยุดเดินทางก่อนที่อาทิตย์จะตกดิน เพื่อหาฟืนและวางแผนผังคุ้มกันรอบทิศทาง หากรอจนพลบค่ำ ความมืดโรยตัวปกคลุมทั่ว ทุกสิ่งย่อมไม่สะดวกจัดการ
แม้ไม่มีจุดพักม้าไร้ซึ่งโรงเตี๊ยมก็หาใช่ปัญหาไม่ เพราะกระโจมชั่วคราวถูกกางออกและขึงอย่างรวดเร็ว
ในรถม้า...
หลิวไท่หยางเห็นซิงเยว่ยังหลับสบายเป็นลูกแมวบนตักอุ่นจึงไม่คิดปลุก เพียงเอื้อมวงแขนแข็งแรงโอบประคองเรือนร่างบอบบางอย่างทะนุถนอม หยิบหมอนสั้นมาวางรองศีรษะนางอย่างเบามือ ยังไม่ลืมก้มหน้ากินเต้าหูเสียหนึ่งที หน้าผากของนางนวลเนียน พวงแก้มนุ่มนิ่มไม่เปลี่ยนไปเลย
ชายหนุ่มหอมเร็วๆ เบาๆ แล้วรีบผละไป ก่อนที่จะถูกอาวุธลับของนางเล่นงาน แม้ยามนี้จะเป็นเพียงอาวุธธรรมดา อย่างเข็มปักผ้า ไม้ไผ่ดัดแปลง แต่ก็คงเจ็บใช่ย่อย
หลิวไท่หยางรู้ดีว่านิ
