ดั่งมือมาร

ตอนที่ 2

เหตุการณ์เมื่อ 1 สัปดาห์ก่อน

ผับระเบียงไม้

แสงไฟโลดแล่น เล่นแสงหลากหลาย อยู่ภายในร้านอาหารที่ออกแบบกึ่งผับตกแต่งด้วยโทนสีเข้มเล่นแสงไฟหลากสีสันเปิดบริการในยามเย็นย่ำ ยามเมื่อพระอาทิตย์กำลังตกดิน ลูกค้ามากมายมีทั้งมาเป็นครอบครัว มาเป็นหมู่คณะหรือแม้กระทั่งฉายเดี่ยว

เพื่อมาผ่อนคลายความน่าเบื่อกับชีวิตประจำวันที่แสนจะวุ่นวายชวนปวดหัวให้เบาลงไปได้บ้าง ลูกค้ามีมากมายหลายระดับ ซึ่งผับระเบียงไม้ ให้บริการลูกค้าเท่าเทียมกันทุกระดับชั้น ตั้งแต่ลูกค้ามีงบน้อยยันไปถึงลูกค้าวีไอพีกระเป๋าหนักที่มีพื้นที่จัดไว้เฉพาะเพื่อความเป็นส่วนตัว

“ปรางค์ เดี๋ยวเอาของไปเสิร์ฟที่โต๊ะวีไอพีชั้นในสุดด้วยนะ”

“ได้ค่ะ” หญิงสาวรับคำก่อนจะยกแขนเรียวปาดเม็ดเหงื่อบนใบหน้าออก เพราะเธอวิ่งเข้าวิ่งออกตั้งแต่ช่วงค่ำจนถึงตอนนี้แทบไม่ได้พักเลย แต่เพราะอยากจะช่วยแบ่งเบาภาระบิดาเพื่อลดค่าใช้จ่ายของตัวเธอเองลงหรืออาจจะทั้งหมด เพราะสถานะทางบ้านของเธอในเวลานี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

“ไหนดูหน่อย แต่งตัวให้เรียบร้อย แขกโต๊ะวีไอพีลูกค้าคนสำคัญของร้านเราเลยนะ”เจ้าของร้านผับหรูพูดพร้อมกับจัดเผ้าจัดผมที่ยุ่งเหยิงให้กับคุณหนูตกอับ

ชุดยูนิฟอร์มความยาวเพียงครึ่งขาอ่อน ตัวเสื้อแขนกุดสีขาวปักระบายขลิบลูกไม้สีแดงติดกับกระโปรงบานเป็นชั้นๆ อยู่บนเรือนร่างทรงนาฬิกาทรายอันแสนงดงาม ทำให้เจ้าของร่างดั่งนางแมวช่างยั่วยวน

และยิ่งทำให้หญิงสาวโดดเด่นกว่าใครๆ ในร้าน ด้วยเพราะมีผิวที่ขาวละเอียดและดวงตากลมโตใบหน้าสวยถูกตกแต่งด้วยเครื่องสำอางโทนสีนู้ดสไตล์นางแบบฝรั่งเบาบางช่างรับกับผมสีน้ำตาลเข้มที่ถูกรวบมัดอย่างง่ายๆ ของเธอเสียนี่กระไร ทำให้ชุดที่สวยอยู่แล้วยิ่งมาอยู่บนเรือนร่างของปรางค์ลดา เธอสวย ยั่วยวนเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนใจอย่างยิ่งยวด

“โอเค! สวยที่สุดๆ เลยนะยายปรางค์ รูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณแบบนี้ ลูกคุณหนูชัดๆ เธอถูกสลับตัวจากโรงพยาบาลมาใช่ไหมถึงได้กลายมาเป็นแม่คุณหนูตกยาก”แม่แมลงปอเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

หญิงสาวได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ เมื่อถูกถามเช่นนั้น เธอไม่เคยบอกใครหรือเล่าให้ใครฟังแม้แต่น้อยว่าฐานะทางบ้านเป็นอย่างไร เพราะถือว่ามาทำงานไม่ได้มาทำแบบสำรวจสำมะโนประชากร

“พี่ปอก็พูดเกินไปค่ะ ปรางค์ก็คนธรรมดา คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้สลับตัวปรางค์มาเลี้ยงนะคะ ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย ถ้าคนเราจะดิ้นรนทำงาน หาเลี้ยงตัวเอง ไม่งอมืองอเท้าคอยแต่ขอเงินพ่อกับแม่”หญิงสาวตอบกลับไป

“ก็แหมพี่ก็สงสัยไม่ใช่อะไรหรอกน้องปรางค์ ผู้หญิงที่สวยๆ เซ็กซี่แบบปรางค์ส่วนใหญ่ไม่มาทำงานให้ตัวเองเหนื่อยหรอก ถ้าไม่ใช่ลูกคุณหนูเป็นผู้ดี ก็มีอีกอย่างคือเป็นเด็กเสี่ย เผลอๆ ถ้าพวกผู้ชายมีเงินเห็นปรางค์ละก็คงจะตามตัวกันจ้าละหวั่นเลยเชียวละ”แมลงปออธิบายให้เด็กสาวฟัง

“ปรางค์เข้าใจค่ะพี่ปอ แต่พวกเขาทำได้แค่วิ่งตามเท่านั้นค่ะ เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม คนอย่างปรางค์ลดาไม่มีทางตกอยู่ในสภาพสิ้นคิดแบบนั้นแน่นอน ครอบครัวของปรางค์ก็มีดีเกินกว่าที่ใครจะล่วงรู้ค่ะ”เด็กสาวตอบกลับไปพร้อมก้าวเดินออกจากหลังร้าน โดยมีบรรดาเครื่องดื่มมากมายกำลังถูกเข็ญนำหน้า

เจ้าของร้านหรูที่มีชื่อเล่นว่าแมลงปอ ยืนกอดอกมองตามร่างพนักงานสาวคนใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาทำงาน ไม่ว่าเธอจะเดินผ่านไปที่ไหน ปรางค์ลดาสะกดสายตาของทุกคู่ให้หยุดมองมาที่เธอเป็นจุดเดียวกัน ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้หญิง ด้วยกันเองสายตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมมองตามหลังพนักงานสาวคนใหม่ ก่อนจะนึกขึ้นได้

“ฉิบหายแล้ว! ลืมไปว่าโต๊ะวีไอพีเป็นคุณคอนเนอร์ ถ้าเห็นเด็กใหม่ สวยเซ็กซี่ขนาดนั้นมีหวังโดนหิ้วแน่ๆ เลย”แม่แมลงปอรีบโบยบินวิ่งตามเด็กสาวไปอย่างรวดเร็ว

บริเวณชั้นบนของร้าน

“ขออนุญาตค่ะ”หญิงสาวพูดอย่างสุภาพก่อนจะก้มหน้าก้มตาวางแก้วเครื่องดื่มและอาหารสองสามอย่าง

โดยไม่ได้สบสายตากับกลุ่มคนที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกค้าวีไอพีแม้แต่น้อย เธอสังเกตเห็นผู้ชายชุดดำร่างสูงจำนวนหลายคนยืนเรียงรายอยู่รอบข้าง โดยมีผู้ชายเพียงคนเดียวนั่งอยู่บนโซฟายาวตัวใหญ่เท่านั้น แลดูราวกับว่าแขกคนนี้เป็นผู้มีอิทธิพลถ้าจะให้กล่าวตรงๆ นั้นก็คือ เธอมองแขกวีไอพีคนนั้นเป็นพวกมาเฟียมากกว่าเป็นนักธุรกิจ

คอนเนอร์มองใบหน้าขาวผ่องของเด็กสาวในชุดฟอร์มของร้านซึ่งเป็นชุดสาวเมด ก่อนจะนิ่งค้างไปชั่วครู่ เสียงหวานรัญจวนจิตกระทบเข้ากับโสตประสาท ทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างชัดๆ

และพ่อหนุ่มรูปงามก็ต้องชะงักงันเมื่อได้พบสาวน้อยใบหน้าสวยหวานแต่แฝงไปด้วยความร้อนแรงกำลังกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยความลืมตัว กิริยาเช่นนั้นของเด็กสาวปลุกเร้าความต้องการที่ซุกซ่อนอยู่ภายในจนลุกโชน ความรู้สึกบางอย่างของเขาสัมผัสได้ทันทีที่ได้เห็นเธอ ดวงตาคมกล้ามองตามทุกกิริยาของเด็กสาวโดยไม่ละสายตาแต่อย่างใด

ครั้นเมื่อทุกอย่างได้วางอยู่บนโต๊ะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวรีบถอยหลังก้าวออกไปจากบริเวณดังกล่าวทันที ด้วยเพราะรู้สึกหนาวๆ ร้อนเมื่อถูกสายตาประดุจเหยี่ยวจ้องตะครุบเหยื่อกำลังมองเธออย่างไม่ลดละ

“เดี๋ยว!”ชายหนุ่มเรียกเด็กสาวเสียงดังก้อง จนร่างน้อยๆ สะดุ้งสุดตัว

“คะ!”ปรางค์ลดาหันกลับมาทันที

“คุณลูกค้าจะรับอะไรเพิ่มคะ” หญิงสาวเอ่ยถามออกไป เธอคงไม่ได้ทำอะไรให้ลูกค้าไม่เป็นที่พอใจหรอกนะ

“ชื่ออะไร”คอนเนอร์เอ่ยถามชื่อเสียงเรียงนามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

หญิงสาวขมวดคิ้วเรียวสวยเข้าหากันเมื่อจู่ๆ ก็ถูกผู้ชายแปลกหน้าถามชื่อเธอโดยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ดวงตาคู่สวยสบกับดวงตาคมเข้มที่จ้องเธอตาไม่กระพริบ

แววตาร้อนแรงที่ถูกส่งมานั้น แฝงแรงเสน่หาและความต้องการบ่งบอกออกมาได้อย่างชัดเจน แม้หญิงสาวที่ด้อยประสบการณ์ยังมองออกว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังคิดไม่ดีกับเธออยู่ในขณะนี้ หญิงสาวได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้ภายในที่ถูกอีกฝ่ายมองด้วยสายตาโลมเลียไปทั้งเนื้อทั้งตัว ถ้านี่ไม่ใช่เวลางานและถ้าผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่ลูกค้าวีไอพีแล้วละก็ อย่าหวังเลยว่าเธอจะนิ่งเฉยปล่อยให้พวกบ้ากามส่งสายตาโลมเลียเธออยู่เช่นนี้

“ชื่อปรางค์ค่ะ ชื่อเต็มปรางค์ลดา” หญิงสาวตอบกลับไป พร้อมหันหลังกลับเพื่อเดินหนีออกไปจากบริเวณนั้นให้เร็วที่สุด

หากแต่กลับถูกมือหนาคว้าข้อมือเรียวของเธอ ก่อนจะดึงให้ลงมานั่งข้างๆ แรงมหาศาลของผู้ชายคนดังกล่าวทำเอาร่างงามแทบปลิวไปเลยทีเดียว

“เธอมานั่งเป็นเพื่อนฉันก่อน เดี๋ยวจะให้ทิปเพิ่ม”ชายหนุ่มบอกความต้องการของตน

ปรางค์ลดาถึงกับนิ่งงันไปทันที เมื่อลูกค้าวีไอพีกล่าวกับเธอเช่นนั้น

“ฉ...ฉัน..ไม่ได้มีหน้าที่นั่งกับลูกค้านะคะ ถ้าคุณต้องการผู้หญิงนั่งดื่มเป็นเพื่อนด้วยละก็ เดี๋ยวดิฉันไปแจ้งคุณแมลงปอเจ้าของร้านให้ทราบว่าต้องการคนนั่งดื่มเป็นเพื่อน...ดิฉันเป็นเพียงแค่พนักงานเสิร์ฟเท่านั้น” หญิงสาวพูดเสียงห้วนพร้อมขยับตัวหนี สายตาเริ่มสอดส่ายหาคนช่วยเหลือเธอ

แต่ให้ตายสิที่นั่งตรงนี้ดันเป็นมุมส่วนตัว ต่อให้แหกปากร้องแทบเป็นแทบตายก็คงไม่มีใครได้ยินหรือมีใครเห็น มุมลึกขนาดนี้ใครเล่าจะสังเกตเห็นได้ ปรางค์ลดามองเหล่าชายชุดดำที่ยืนเรียงหน้ากระดานทั้งข้างหลัง และข้างๆยืนเรียงหน้ากระดานแบบนี้ เป็นบอดี้การ์ดคอยอารักขาแน่นอน แต่ละคนยืนนิ่ง ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่ใส่ใจว่าเจ้านายของพวกเขากำลังใช้กำลังกับเด็กสาวแรกรุ่นอยู่ในขณะนี้

“อย่าสะดีดสะดิ้งไปหน่อยเลย ฉันไม่ได้ให้เธอมาทำอะไรสักหน่อยแค่ให้นั่งเป็นเพื่อน” ถึงแม้จะพูดแบบนั้นแต่มือซุกซนของคอนเนอร์กลับลูบไหล่บางช้าๆ อย่างมีชั้นเชิง

แม่สาวน้อยผู้ไม่เคยผ่านโลกและผ่านมือชายใดมาก่อน เริ่มกระถดตัวหนีจนอีกฝ่ายยิ้มออกมาอย่างพอใจ เมื่อเห็นกิริยาของเด็กสาวตรงหน้าแสดงออกมาเช่นนั้น

“อายุเพียงแค่นี้แต่กลับมีจริตมารยาเยอะเสียด้วย ทำกิริยาท่าทางหวาดกลัวจนเนื้อตัวสั่นหวังอัพค่าตัวขึ้นละสิแม่กวางน้อย คิดหรือว่าคนอย่างคอนเนอร์จะรู้ไม่ทัน”ชายหนุ่มรำพึงอยู่ภายในใจ

ครั้นดวงตาของเขาสบประสานกับดวงตาคู่สวยของเด็กสาวซึ่งเต็มไปด้วยความหวาดระแวง เป็นเหตุให้ชายหนุ่มกลับใจเต้นไม่เป็นส่ำอย่างไม่รู้สาเหตุ มือหนาที่กำลังลูบไล้ไหล่บางของหญิงสาวไปมาเบาๆ กลับสอดเข้ารวบเอวเล็กคอดกิ่วเพื่อดึงเข้าหากายเค้าทันที

เฮือก! แม่สาวน้อยสะดุ้งสุดตัว พร้อมสำแดงฤทธิ์เดช

“ปล่อยนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ไอ้คนบ้ากาม! ไอ้คนบ้าตัณหา!” ปรางค์ลดาสบถด่าพร้อมใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่ผลักร่างใหญ่นั้นออกไปให้ไกลจากตัวเธอ

ฉาด!!!! มือเรียวตวัดลงบนใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างเต็มเหนี่ยว

ใบหน้าหล่อเหลาของคอนเนอร์หันไปตามแรงตบจนหน้าชาไปเป็นแถบ ชายหนุ่มหันหน้ากลับมาอีกครั้งก่อนจะใช้หลังมือของเขาเช็ดขอบปากของตัวเอง และเมื่อเห็นเลือดสดๆ ติดมาด้วยหนุ่มหล่อแสยะยิ้มเหยียดออกมาทันที

“เจ้านาย!”เสียงบรรดาบอดี้การ์ดดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน พร้อมตรงเข้าหาร่างของเด็กสาวตรงหน้าทันที

“ไม่ต้อง! ปล่อยเธอไป!”คอนเนอร์ส่งเสียงห้ามก่อนจะได้ยินเสียงของเด็กสาวเอ่ยแทรกขึ้น

“ผู้ชายลามกมันต้องเจอตบแบบนี้!!!”หญิงสาวตวาดเสียงดังก้อง ณ วินาทีนี้แม่สาวน้อยจากที่มีอาการตื่นกลัวกลับกลายร่างเป็นแม่เสือดุไปเสียแล้ว

“เธอแน่มาก! ยังไม่เคยมีใครกล้าทำอะไรฉันแบบนี้มาก่อน แต่หล่อน…..”

ทันใดนั้นเอง

“ซู้วววว!!!!”เครื่องดื่มสีอำพันผสมน้ำแข็งก็สาดซัดเข้าที่ใบหน้าของเขาเต็มๆ พร้อมเสียงหวานหากแต่ในขณะนี้แปรเปลี่ยนเป็นเสียงเข้มดุ

“ถ้าอยากจะได้ผู้หญิงบริการกรุณาไปหามาเองหรือไปติดต่อที่อื่น!! และโปรดจำเอาไว้ด้วย ว่าคนอย่างฉันไม่ใช่คนที่ใครจะมาดูถูกและหยามศักดิ์ศรีกันแบบนี้!!!” หญิงสาวบอกเขาเสียงเข้ม

ดวงตาคู่สวยสบประสานกับสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของชายหนุ่มอย่างไม่กลัวเกรง ก่อนจะเชิดใบหน้าสวยขึ้นสูงอย่างทระนง พร้อมก้าวเดินออกจากบริเวณนั้นทันที

กรอดดด!!! ชายหนุ่มขบกรามเข้าหากันจนแน่น ดวงตาคมดุมองตามร่างงามอย่างไม่ลดละ

“เจ้านายให้ลากตัวกลับมาไหมครับ”

ชายหนุ่มยกมือห้ามไม่ให้ลูกน้องของเขาจัดการกับสาวเจ้า สายตายังคงมองตามร่างระหงที่เดินหนีออกไปจากบริเวณนั้น จนเห็นเพียงด้านหลังลางๆ

“อย่าหวังว่าจะรอดไปได้ ปรางค์ลดา!!!!”คอนเนอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยียบ

“ไปจัดการสืบประวัติเด็กสาวคนนั้น เจาะมาให้ละเอียดว่าเจ้าหล่อนเป็นใคร มาจากไหนแล้วรีบมารายงาน”ชายหนุ่มเอ่ยสั่งการกับบรรดาบอดี้การ์ดของเค้า ดวงตายังคงจับจ้องไปยังทิศทางที่เด็กสาวคนดังกล่าวเพิ่งสร้างวีรกรรมอันไม่น่าประทับใจ หากแต่สิ่งที่เธอทำกับเค้านั้นกลับทำให้คอนเนอร์ บาริงตัน ต้องการรู้จักตัวตนของเจ้าหล่อนเป็นยิ่งนัก

ภาพเหตุการณ์เมื่อหนึ่งเดือนก่อนค่อยๆ ดับวูบลง พร้อมกับรอยยิ้มเหยียดปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อเด็กสาวซึ่งได้สร้างวีรกรรมเอาไว้กับเขาอย่างเจ็บแสบ แท้จริงแล้วถือคือ ปรางค์ลดา พาณิชย์เจริญกุล บุตรสาวเพียงคนเดียวของนายอานนท์ นักธุรกิจที่กำลังอยู่ในสถานะล้มละลาย

“เธอจะต้องได้รับผลจากการกระทำที่เคยทำเอาไว้กับคอนเนอร์ บาริงตัน แม่สาวน้อย”ชายหนุ่มรำพึงเบาๆ เมื่อคิดถึงวันที่เค้าจะได้จัดการกับเธอ