ดั่งมือมาร

ตอนที่ 4

ในเวลาต่อมา

เวลาผ่านไปมิรู้นานเพียงใด ร่างของนายอานนท์ก็ปรากฏขึ้นภายในห้องรับแขกอีกครั้ง ชายชราเดินตรงมาหาบุตรสาวด้วยสายตาเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด ในมือถือซองกระดาษสีน้ำตาลซึ่งภายในนั้นบรรจุแคชเชียร์เช็คจำนวน 500 ล้านบาทเอาไว้ภายใน

“ยายปรางค์!”เสียงแหบแห้งเรียกชื่อบุตรสาวก่อนจะตรงเข้าสวมกอดร่างอรชรที่กำลังลุกขึ้นจากโซฟาเอาไว้แนบอกเพราะนี่จะเป็นการกอดครั้งสุดท้าย ทำให้แม่สาวน้อยที่เป็นคนฉลาดเฉลียวพอจะเดาออกว่านับตั้งแต่นี้ต่อไปเธอจะต้องอยู่ที่นี่แต่เพียงลำพัง

“อดทนนะยายหนูของพ่อ ครบกำหนดหนึ่งปีเมื่อไรพ่อจะมารับหนูกลับบ้านของเรา พ่อจะทำทุกวิถีทางที่จะเอาลูกกลับคืนมาให้ได้”นายอานนท์กล่าวน้ำเสียงปนเสียงสะอื้น เป็นเหตุให้แม่สาวน้อยน้ำตาหลั่งรินออกมาทันที

“ปรางค์จะทำเพื่อครอบครัวของเราค่ะ จะอดทนให้ถึงที่สุด”หญิงสาวบอกทั้งน้ำตา

ผู้เป็นพ่อพยักหน้าขึ้นลงก่อนจะกระซิบบอกลูกสาวของตนเบาๆ

“ลูกของพ่อเป็นคนฉลาด จงใช้ความฉลาดและเสน่ห์ของผู้หญิงให้เป็นประโยชน์ พ่อรักลูกมากนะยายปรางค์ลูกรักของพ่อ”นายอานนท์บอกรักลูกเพื่อสั่งลาเป็นครั้งสุดท้าย

พร้อมกระชับร่างน้อยๆ เอาไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆ คลายอ้อมแขนเมื่อได้ยินเสียงเตือนจากทางด้านหลัง

“รถของคุณพร้อมแล้วครับ”เสียงของบอดี้การ์ดที่คอยดูแลความเรียบร้อยภายในบ้านบอกอยู่ทางด้านหลังของสองพ่อลูก

นายอานนท์คลายอ้อมแขนจากร่างของบุตรสาว พร้อมหันหลังก้าวเดินออกจากห้องรับแขกดังกล่าวอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินบอดี้การ์ดบอกกับเขาเช่นนั้น

“คุณพ่อ...” เสียงหวานร้องเรียกหาคนเป็นพ่อ ร่างบางรีบก้าวเดินตามหลังบิดาของเธอไปหากแต่เพียงแค่ก้าวเดินปรากฏบุรุษสวมชุดสูทสีดำสนิท ยืนดักหน้าและหลังเปรียบประดุจว่าเธอคือนักโทษก็ว่าได้ หญิงสาวจึงทำได้แต่เพียงยืนมองตามหลังได้แต่เพียงเท่านั้น

“พ่อขอโทษยายหนู” นายอานนท์หันกลับมามองหน้าลูกสาวเพียงคนเดียวอีกครั้ง ดวงตาบ่งบอกถึงความเจ็บปวดอย่างยิ่งยวดก่อนจะตัดใจหันหลังเดินออกจากประตูเพ้นท์เฮ้าส์สุดหรูทันที

“คุณพ่อขา”เสียงสะอื้นร่ำร้องหาบิดาอยู่เงียบๆ ร่างอรชรสั่นสะท้านเพราะแรงสะอื้นอย่างเห็นได้ชัดแต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ปริปากร้องไห้ให้ใครได้ยิน

แปะ! แปะ! แปะ! เสียงตบมือติดต่อกันหลายครั้งด้วยความชอบใจ

ร่างอรชรหันกลับไปมองทันที ครั้นเมื่อเห็นว่าเป็นใครดวงตากลมโตแปรเปลี่ยนจากความเศร้ากลายเป็นความเกลียดชังขึ้นมาโดยพลัน

“แหม...ช่างน่าประทับใจจริงๆ ฉากพ่อกับลูกสั่งลามันช่างกินใจเสียนี่กระไร รู้สึกว่าคุณลูกสาวจะไม่ร้องโวยวายแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามพ่อของเธอบอกฉันว่าลูกสาวแสนสวยของเค้ายินยอมและเต็มใจที่จะมาเป็นหลักประกันเพิ่มตามที่ร้องขอแบบนี้สิดีจะได้ไม่เสียเวลา แสดงว่ารู้งานและคงช่ำชองว่าจะทำให้ฉันพอใจได้อย่าง...”

ฉาด!!!! เสียงฝ่ามือกระทบลงบนใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรดังสนั่น ท่ามกลางอาการตกตะลึงของบรรดาบอดี้การ์ด ที่เห็นเจ้านายถูกตบจนหน้าหันไปอีกทาง

“คนสารเลว! ในหัวสมองมีแต่เรื่องต่ำๆ คิดอะไรดีๆ เหมือนคนอื่นไม่เป็นหรืออย่างไง”หญิงสาวตะโกนด่ากลับไปอย่างเหลืออดกับท่าทีกวนประสาทและคำพูดยียวนของเขา

คอนเนอร์ค่อยๆ หันกลับมา ใบหน้าหล่อเหลาชาไปทั้งแถบ ให้ตายสิผู้หญิงอะไรมือหนักเป็นบ้า! ร่างสูงย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวตรงหน้า ดวงตาสีสนิมเหล็กจ้องเธอราวกับว่าจะขย้ำเหยื่อให้แหลกคามือเลยทีเดียว

“เธอบังอาจตบหน้าฉันเป็นครั้งที่สองอีกแล้วนะแม่สาวน้อย”ชายหนุ่มพูดคำรามต่ำๆ อยู่ในลำคอ

ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาหาเด็กสาวร่างบอบบางตรงหน้า ท่าทีของเค้าในขณะนี้ช่างน่าหวั่นเกรงยิ่งนัก

“อย่าเข้ามานะ! ถ้าไม่อยากโดนตบอีก!”หญิงสาวตวาดแว้ดใส่เขา

“อยากตบก็ตบเลย อยากรู้เหมือนกันวาจะมีแรงตบฉันได้สักกี่น้ำ ตรงกันข้ามยิ่งเธอตบฉัน สิ่งที่เธอจะได้รับจะต้องถูกฉันทรมานจนร้องครวญครางทั้งคืนไม่ได้หยุดเลยเชียวล่ะ”คอนเนอร์ตอบกวนประสาทแบบสองแง่สองง่ามกลับไปเล่นเอาคนฟังยืนอ้าปากค้าง ร่างใหญ่เดินตรงเข้ามาหาเจ้าหล่อนเพื่อทำในสิ่งที่เขาต้องการ

“ไอ้คนโรคจิต!ถอยออกไปให้ห่างฉันเลยนะ! บอกให้ถอยออกไป!”ปรางค์ลดาคำรามลั่น

“จะให้ออกไปไหน ในเมื่อที่นี่คือบ้านของฉัน เธอกล้าขับไล่เจ้าของบ้านที่เป็นเจ้าหนี้ครอบครัวของเธอถึง 500 ล้านบาท ฉันเสียเงินก้อนโตไปมากมายไม่ได้อัญเชิญเธอให้มาเป็นเจ้าที่เจ้าทาง หรือมาเป็นผีบ้านผีเรือนคอยเฝ้าบ้านที่นี่เสียเมื่อไร ลืมบทบาทและหน้าที่ในฐานะหลักประกันเพิ่มของตัวเองแล้วรึปรางค์ลดา”คอนเนอร์กล่าวเน้นประโยคหนักแน่น

หญิงสาวยืนนิ่งอยู่กับที่เมื่อได้ยินเช่นนั้น มือเรียวได้แต่กำเอาไว้จนแน่นทั้งสองข้าง พร่ำบอกกับตัวเองให้อดทนกับผู้ชายจอมลามกตรงหน้านี้ให้ได้

ทันใดนั้นเองในขณะที่หญิงสาวกำลังเผลอ ร่างสูงใหญ่ของพ่อรูปหล่อก็ประชิดถึงตัวของสาวเจ้าอย่างรวดเร็วโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้ระวัง ร่างงามถูกท่อนแขนอันแข็งแกร่งคว้าเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนเป็นผลสำเร็จ

กรี๊ดดดดด!!!! เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจดังก้องขึ้นมาโดยพลัน

“มาจูบให้ชื่นใจหน่อยสิแม่สาวน้อย อยากรู้นักว่ารสจูบของเธอจะเร่าร้อนและเอาฉันอยู่ได้หรือไม่”ว่าแล้วใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงหมายประกบริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวซึ่งล่อตาล่อใจเค้าเสียนี่กระไร

“อย่านะไอ้บ้า! อย่า!...อู้วววว”หญิงสาวเอ่ยออกมาได้เพียงไม่กี่คำก็ต้องเงียบเสียงลง คงเหลือเพียงเสียงอึกอักอยู่ในลำคอ เมื่อถูกเขาประกบจูบโดยมิทันได้ระวังตัวแต่อย่างใด

อู้ววว!!! เสียงหวานขาดห้วงเมื่อริมฝีปากหนาประทับลงบนกลีบปากอวบอิ่มพร้อมส่งปลายลิ้นพลิ้วไหวคว้านเข้าไปภายในโลมเลียรสชาติหอมหวานไปจนทั่ว หญิงสาวครางออกมาเบาๆ เนื้อตัวอ่อนระทวยไปหมดเมื่อถูกผู้ชายตรงหน้ามอบจูบเเละสัมผัสอันร้อนเเรงให้กับเธอต่อหน้าต่อหน้าธารกำนัล

ปรางค์ลดา ถูกฝ่ายตรงข้ามระดมจูบแทบลืมหายใจ แม่สาวน้อยยังอ่อนด้อยประสบการณ์มีหรือจะตั้งรับผู้ชายที่ช่ำชองและเจนจัดเรื่องอย่างว่ากันได้เล่า สาวเจ้าอ่อนระทวยหมดแรงก่อนจะหมดสติอยู่ภายในอ้อมกอดไปตั้งแต่เมื่อไรก็มิอาจรู้ได้ จนอีกฝ่ายเกือบรับไม่ทันเมื่อร่างอรชรทิ้งน้ำหนักตัวเพราะสิ้นสติ

“อะ...อ้าว...ถึงขนาดเป็นลมเลยรึ!”ชายหนุ่มบ่นพึมพำ ร่างสูงใหญ่รีบรับร่างแม่สาวน้อยเอาไว้ทันทีก่อนจะช้อนร่างรีบอุ้มเธอมาไว้ในอ้อมกอด

ดวงตาสีสนิมเหล็กทอดสายตามองใบหน้างามที่เต็มไปด้วยเสน่ห์อันร้อนแรงและยั่วยวนโดยที่เจ้าตัวไม่เคยล่วงรู้เลยว่าเธอนั้นช่างแตกต่างจากผู้หญิงอื่นมากมายเพียงใด คอนเนอร์ได้แต่มองหน้าเด็กสาวอย่างแสนเสียดายที่เจ้าหล่อนเป็นลมหมดสติไปเสียก่อนที่เขาจะจัดการเชยชมเธอ

“จะมาเป็นลมอะไรตอนนี้นะ เล่นเอาค้างเลย...เฮ้ย!ไม่น่าเลยแม่ตัวดี ปากเก่ง ด่าเอา ตบเอา แต่พอโดนจูบเท่านั้นแหละไปไม่เป็นเลย”ชายหนุ่มบ่นพึมพำพลางหัวเราะเบาๆอยู่ในลำคออย่างพึงพอใจเมื่อเห็นเด็กสาวมีอาการเช่นนี้ บ่งบอกได้เป็นอย่างดีเลยว่า แม่สาวน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนไร้เดียงสายิ่งนัก

“เปิดห้อง!”ชายหนุ่มตะโกนสั่งบรรดาบ่าวรับใช้ของเขา พลางอุ้มร่างหญิงสาวเดินขึ้นบันไดเพื่อขึ้นไปชั้นบนของตัวบ้าน

“ห้องนอนแขกปีกขวาเปิดไว้เรียบร้อยแล้วครับ”

“ใครบอกว่าฉันจะให้เปิดห้องนอนแขก! ไปเปิดห้องนอนฉันสิโว้ย!!!”ชายหนุ่มตะโกนสั่งเสียงดังก้อง เล่นเอาบรรดาบ่าวรับใช้ต่างรีบวิ่งทำตามคำสั่งของเจ้านายแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว