4 ถูกที่ ผิดเวลา NC++
2205 คำ
วันนี้แหละ! ฉันจะทำให้คุณหมอสอนงานฉันให้ได้! สู้ๆตามฝัน!
วันต่อมา ตามฝันก็มาทำงานตามปกติ เธอหยุดยืนมองอยู่หน้าคลินิกแล้วคิดอย่างมาดหมายขึ้นในใจว่าเธอต้องทำให้เพชรภีมสอนงานเธอให้จงได้
“มายืนทำอะไรตรงนี้? ร้อนจะตาย”
“เอ่อ คือ...”
เพชรภีมที่เดินมาเจอได้แต่ถามออกมาแต่กลับไม่ได้รอฟังคำตอบเมื่อถามเสร็จเขาก็เดินเข้าไปด้านในทันทีทำเอาตามฝันได้แต่มองตามอย่างเริ่มรู้สึกน้อยใจที่เขาไม่เคยสนใจเด็กฝึกงานอย่างเธอ
“หมอฝัน เดี๋ยววันนี้กลับได้เลยนะ น่าจะไม่มีอะไรแล้ว”
และก็เป็นเหมือนอีกวัน ที่พอตกเย็นพยาบาลผู้ช่วยก็พากันเก็บของกลับบ้านรวมทั้งตัวเธอด้วย
“แล้ววันนี้คุณหมอภีม เอ่อ ไม่มีคนไข้พิเศษเหรอคะ?”
“หือ? มีสิจ๊ะ มีทุกวันแหละ แต่ไม่ต้องการให้เราอยู่ช่วยน่ะ งั้นพี่ไปนะ เจอกันพรุ่งนี้”
“ค่ะ...” ตามฝันได้แต่มองตามหลังนางพยาบาลผู้ช่วยของเพชรภีมไป ก่อนจะคิดว่าเธอควรอยู่รอช่วยเขา หรือควรกลับไปเลยเหมือนทุกๆวันดี
ถ้าเรากลับ ก็ไม่ได้อะไรอีกตามเคยน่ะสิ...เอาไงดี...ไปเข้าห้องน้ำก่อนค่อยคิดต่อดีกว่า
เธอตัดสินใจที่จะยังไม่กลับ เมื่อหมายมั่นมาตั้งแต่เช้าแล้วว่าต้องได้ความรู้จากเขาบ้างไม่มากก็น้อย
“เชิญที่ห้องเลยครับ เดี๋ยวผมตามไป”
ทางด้านเพชรภีมที่เดินออกมาต้อนรับคนไข้สาวรายใหม่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบเอกสารแล้วเดินตามเธอเข้าไป เขาให้เธอทำเหมือนทุกๆคนและก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่เมื่อคะแนนแทบไม่ถึงครึ่ง
“ทำไมเราไม่ไปที่โรงแรม...ไอซ์ว่ามันน่าจะดีกว่า เราจะได้นอน...สบายๆไงคะ...”
คนไข้สาวรายใหม่ถามขึ้น เมื่อมองไปรอบๆห้องตรวจ ซึ่งเธอเองก็รู้สึกตื่นเต้นแต่จะให้ตื่นเต้นกว่านี้ก็เห็นจะเป็นเตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่โรงแรม
“คุณจะเปลี่ยนใจ ผมก็ไม่ว่านะ...” เพชรภีมที่รู้ดีว่าถ้าเกิดพวกเธอยอมมาหาเขาถึงที่นี่ ไม่มีทางที่จะเดินกลับออกไปโดยไม่ได้ทำอะไรอย่างแน่นอน
“ไอซ์ก็แค่เสนอ...แต่จะที่ไหนก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ สำคัญที่กับใครมากกว่า...ใช่ไหมคะ...”
เหยื่อสาวของวันนี้เดินเข้ามาพร้อมกับโอบกอดรอบลำคอของเขาเอาไว้หลวมๆด้วยท่าทางยั่วยวน ซึ่งเพชรภีมเองก็ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่มีใครที่หนีเสน่ห์อันมากล้นของเขาได้
“ทำให้ผมดูสิ...ว่าคุณเหมาะสมที่ผมจะพาไปโรงแรมหรูๆกับเตียงนอนขนาดคิงไซส์อย่างที่คุณต้องการรึเปล่า? ถ้าทำได้ สนามรักของเราในครั้งต่อไปอาจเป็นที่นั่นก็ได้”
“นี่แสดงว่าไอซ์ได้ไปต่อแล้วใช่ไหมคะ?...” เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาวาววับเมื่อคิดว่าได้ไปต่อ
“หึหึ ต้องดูตอนจบงาน แล้วผมจะพิจารณาอีกที...”
ส่วนเพชรภีม เขารู้ดีว่าเธอได้ไปต่อแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นเพราะแบบประเมินที่เธอทำได้นั้นแต่ 2 คะแนน เธอมีเสน่ห์ยั่วยวนแต่ไม่สามารถทำให้เขาพอใจในเซ็กได้อย่างแน่นอน
“จุ๊บ! จุ๊บ...แล้วคุณจะรู้ จุ๊บ! ว่าไอซ์ร้อนแรงขนาดไหน จุ๊บ...”
เธอขยับเข้ามากระซิบชิดแก้มสากก่อนจะกดจูบลงไปตามสันกรามเพื่อปลุกเร้าความต้องการของเขา ซึ่งเธอก็ทำมันได้สำเร็จ เมื่อน้องชายสุดรักสุดหวงของเขากำลังชี้ผงาดอยากออกมาอวดโฉมให้เธอได้สัมผัสเสียแล้ว
“ซี๊ดดดดด ฮึ่ม...”
เสียงครางเสียวดังขึ้นเมื่อมือของเธอค่อยๆเลื่อนลงไปลูบคลำลำกายชายที่ดุนดันกางกางจนนูนเด่นออกมา หญิงสาวค่อยๆเลื่อนตัวนั่งคุกเข่าลงกับพื้น เพชรภีมอดที่จะก้มลงไปมองไม่ได้
ฉึบ...
และภาพตรงหน้าก็ทำเอาเขากัดฟันกรอด ความเป็นชายถูกงัดออกมาก่อนลิ้นร้อนค่อยๆตวัดเลียไปบนหัวบานหยักอย่างรู้งาน
“จุ๊บ! แผล็บ! แผล็บ! อู้มมมม จ๊วบ! จ๊วบ! จุ๊บ!”
เสียงกลืนกินของเธอเล็ดลอดออกมาเมื่อความใหญ่โตขยายจนแน่นคับปากเล็ก เธอพยายามกลืนกินมันเข้าไปจนสุดแล้วค่อยๆคายออกมาอยู่อย่างนั้น จนเพชรภีมทนไม่ไหว ดึงให้เธอลุกขึ้น แล้วกดจูบลงไปที่ปากเล็กของเธอแทน
“จุ๊บๆๆๆ ไปที่เตียง อ๊า เร็วเข้า ฮึ่มมมม”
สวบบบบบ
เขาสั่งออกมา พร้อมกับดันให้เธอนอนลง ก่อนจะดุนดันสอดใส่เข้าไปในร่องสาวผ่านกางเกงชั้นในสีแดงเพลิงโดยไม่สนใจที่จะถอดมันออก เมื่อเขาต้องการจนแทบแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆแล้ว
“อ๊าาา หมะ...หมอคะ อื้ออออ ถุง อ๊ะ อย่าลืมใส่ถุง...”
เธอกระเส่าบอก ถึงเขาจะเป็นผู้ชายในฝันขนาดไหนเธอก็ไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองตั้งท้องอย่างเด็ดขาด เพราะนั่นหมายถึงความสุขของเธอจะหายไปเกือบปีเลยทีเดียว
บ๊วบ!!!
ส่วนเพชรภีมเองก็ไม่ได้คิดว่าจะไปต่อ เขาดึงเอ็นใหญ่ออกจากร่องสาวแล้วสวมเครื่องป้องกันใส่เข้าไปทันที
สวบ!!! ปึก!!!
“อ๊า หมอขา อื้อออ ไอซ์ อ๊า ไอซ์ไม่ไหวแล้ว...”
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
พอเขากลับเข้ามาเติมเต็ม เธอถึงกับร้องครางออกมาเสียงดังด้วยความกระสัน ก่อนจะอ้าขาออกกว้างรับแรงกระแทกกระทั้นที่เขาใส่เข้ามา
“ทำไมกลับดึกจัง...สองทุ่มแล้ว...”
ทางด้านตามฝัน ที่ยังไม่ยอมกลับเพราะเห็นว่าเพชรภีมเองก็ยังไม่กลับได้แต่นั่งชะเง้อมองไปที่ห้องทำงานของเขา เธอไม่เห็นตอนที่คนไข้พิเศษเข้าไปเพราะมัวแต่เข้าห้องน้ำ แต่เห็นไฟที่ห้องเขายังเปิดอยู่เธอเลยคิดว่าเขากำลังตรวจคนไข้เลยได้แต่นั่งรอ ซึ่งมันก็ผ่านมาสองชั่วโมงกว่าแล้ว ดูท่าคนไข้พิเศษของเขาจะพิเศษจริงๆถึงตรวจนานผิดปกติ
พอรอไปได้อีกสักพัก เธอก็เริ่มนั่งไม่ติด เมื่อมันดึกขึ้นเรื่อยๆ เธอเลยตัดสินใจเดินเข้าไปที่ห้องตรวจที่ยังเปิดไฟอยู่
“อ๊า! หมอ อื้อ! หมอคะ อ๊ะ! อ๊า หมอ อื้อ หมอ อ๊า”
สองขาถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องเหมือนกับทรมานดังเล็ดลอดออกมาจากห้องตรวจเสียอย่างนั้น
“เกิดอะไรขึ้น...หรือว่า!?...”
ยิ่งเธอเดินเข้าใกล้ เสียงก็ยิ่งชัดเจน ทีแรกเธอคิดว่าเป็นเสียงครางเหมือนคนกำลังสำเร็จความใคร่ แต่ก็เหมือนคนกำลังเจ็บปวดทรมานด้วย ขาที่กำลังจะก้าวกลับหยุดชะงัก เพราะดันคิดว่าอาจกำลังเกิดเหตุฆาตกรรม และดันคิดว่าเพราะเพชรภีมเป็นจิตแพทย์ อาจมีการฆ่าหั่นศพเหมือนในละครเกาหลีที่เธอเคยดู
“เจ็บ หมอ! ฉันเจ็บ อ๊ายยยย”
และพอได้ยินว่าเจ็บ ตามฝันก็รวบรวมความกล้าแล้วตัดสินใจเปิดประตูห้องเข้าไป
ผลั๊วะ!!!
ปึก!...
“อ๊าาาา...”
ร่างใหญ่ที่กำลังขยับจ้วงแทงอย่างเอาเป็นเอาตายถึงกับหยุดนิ่ง ปากหยักที่อ้าครางค้างเติ่งเมื่อเห็นร่างเล็กของตามฝันที่น่าจะกลับไปตั้งแต่เลิกงานแล้วเปิดเข้ามา
“!!??”
และภาพที่เธอเห็นก็ทำเอาสองขาแทบก้าวไม่ออก ตากลมเบิกโพลงอย่างตกใจ หน้าสาวขาวเนียนเปลี่ยนเป็นแดงปลั่งทันที
“เอ่อ...”
ตามฝันถึงกับพูดไม่ออก จะก้าวขาหนีก็ก้าวไม่ออกเหมือนกัน
“ว๊ายยยยย!!”
“..............”
เพชรภีมมองไปที่ตามฝันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ร่างใหญ่เปลือยแค่ท่อนล่าง มือของเขายังคงจับสองขาเรียวอ้ากว้างด้วยท่าเบสิก ส่วนสาวคนไข้พิเศษตอนนี้อับอายหันหน้าหลบไปอีกทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ ฉัน... ”
“ออกไป”
“คะ? เอ่อ...ค่ะ” ตามฝันถึงกับไปไม่เป็น ก่อนจะหันหลังกลับ
“เดี๋ยว! ” แต่เสียงของเขาเรียกเธอเอาไว้
“วันนี้คงตรวจแค่นี้ คุณกลับไปเถอะ” เขาหันไปบอกคนไข้สาว ที่ยังอ้าขาค้างอยู่ในท่าเดิม
“ห๊ะ! เอ่อ ตะ...แต่... ”
“............”
คนไข้พิเศษสาวที่อยู่ดีๆสวรรค์ก็ล่มลงตรงหน้าแทบพูดไม่ออก ก่อนจะค่อยๆเอาขาที่ชี้สูงลงแล้วไปยืนบนพื้นด้วยสองขาอันสั่นเทา เธอเดินไปหยิบกระเป๋าพร้อมกับจัดชุดที่ใส่อยู่ให้เข้าที่ และไม่วายหันไปมองแรงใส่คนที่มาขัดความสุขของตนเองก่อนจะเดินปึงปังออกจากห้องไป
ปัง!!!!
ส่วนเพชรภีม มือใหญ่ดึงรูดเครื่องป้องกันออกจากเอ็นร้อนอย่างไม่คิดอาย ก่อนจะทิ้งมันลงถังขยะ แล้วเก็บแก่นกายใหญ่ของเขากลับเข้าที่
“มารยาทเธอไปไหนหมดห๊ะ! ”
พอเรียบร้อยเขาก็ตะคอกถามออกมาเสียงดัง
“เอ่อ ฉัน...ฉันขอโทษค่ะ”
ตามฝันเอ่ยขอโทษออกมาเสียงสั่นทั้งๆที่ไม่ได้คิดว่าตัวเองทำผิดอะไร นี่มันที่ทำงานแต่เขากลับพาสาวมามีอะไรกันในนี้ เป็นเขาต่างหากที่ผิด
“หึ! ขอโทษเหรอ ฉันบอกไปแล้วใช่ไหมว่าให้กลับบ้านกันเลย แล้วเธอยังอยู่ทำไมกันห๊ะ! ”
จากที่เคยคิดว่าเขาเป็นหมอแบบอย่างและเป็นไอดอลของเธอ ตามฝันถึงกับลบคำนั้นทิ้งไปทันที
“ฉัน...แค่อยากจะเข้ามาช่วย... ”
พอได้ยินคำแก้ตัวของเธอ เขายิ่งหัวเสียเข้าไปใหญ่ เพชรภีมเดินเข้าไปใกล้เธอ ด้วยเอ็นร้อนของเขายังไม่ได้รับการปลดปล่อยมันเลยยังใหญ่โตอยู่ใต้กางเกงจนตามฝันที่เผลอมองแทบเบนสายตาหนีไม่ทัน
“ฉันนึกว่าคุณรักษาคนไข้อยู่...แต่ไม่นึกว่าจะ... ”
“จะอะไร...ห๊ะ! ” เขาตะคอกเสียงดัง เมื่อตอนนี้อารมณ์เสียขั้นสุดเลยก็ว่าได้ พร้อมกับคิดว่าจะทำยังไงกับเธอดี เขาเป็นหมอที่มีชื่อเสียง ถ้าเกิดเรื่องที่เธอเห็นถูกเผยแพร่ออกไป เขาคงหมดความเชื่อถืออย่างแน่นอน
“คุณมันก็แค่เปิดคลินิกบังหน้า คุณมันไม่ใช่หมอ ฉันฝึกงานจะครบเดือนแล้วแต่แทบไม่ได้ความรู้อะไรจากคุณเลย หรือที่คุณเปิดที่นี่เพราะแค่ต้องการนอนกับสาวๆเหรอคะ”
ตามฝันที่หมดทางออกและหมดความอดทนเผลอพูดอย่างที่ใจคิดออกมา
“เธอว่าอะไรนะ! ”
ทำเอาเพชรภีมถึงกับอึ้งค้าง เมื่อไม่คิดว่าคนเงียบๆแบบเธอจะตอบกลับเขามาแบบนี้
“ก็จริงนี่...ฉันไม่เห็นว่าคุณจะสอนอะไร... ” เสียงกล้าๆกลัวๆบอกขึ้น
“เหอะ! ได้! อยากรู้ใช่ไหมว่าฉันสอนอะไร นอนลงสิ! มานอนลง! ”
“ไม่ ไม่อยากฝึกงานกับคุณแล้ว”
“มานี่! บอกให้นอนลง เธอจะได้รู้ไงว่าฉันเป็นจิตแพทย์ที่เก่งขนาดไหน นอนลง! ”
ตามฝันถึงกับตกใจทำอะไรไม่ถูก เมื่อถูกเขาจับแขนกระชากให้เดินมาล้มตัวนอนลงบนเตียงที่เขาพึ่งทำภารกิจรักไปหมาดๆ ร่างเล็กสั่นเทาไปด้วยความกลัว
“หลับตา! หลับตาสิ!”
เขาสั่ง ก่อนจะเริ่มทำการทดสอบเธอตามหลักจิตวิทยา และไม่นานตามฝันก็ตกอยู่ในห้วงแห่งจิต เขาใช้คำถามที่รุนแรงจนเธอเผลอร้องไห้ออกมา
เพชรภีมที่ยืนมองเธออยู่อดสงสารไม่ได้ เพราะตลอดเวลาที่เธอเข้ามาฝึกงานเขาแทบไม่เคยสนใจเธอเลยเพราะคิดว่าเธอยังเด็กและไม่อยากเสียเวลาสอนด้วย ถ้าไม่ติดว่าคุณหมอตะวันฝากมาเขาก็คงไม่คิดรับเธอมาฝึกงานอย่างแน่นอน แต่พอได้มองใกล้ๆแถมยังมานอนบนเขียงรักของเขาอย่างนี้ คุณหมอหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายฝืดๆลงคอ
คิดบ้าอะไรกันวะเนี่ย...
เขาคิดขึ้นมาในใจเพราะดันรู้สึกต้องการขึ้นมาเสียดื้อๆ
“ตื่นได้แล้ว ลืมตาขึ้นมา”
เขาปลุกให้เธอตื่นจากห้วงแห่งจิต ก่อนที่ตามฝันจะลืมตาตื่น และพบว่าเธอกำลังสะอื้นไห้
“ฮึก...ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฮึก...” เธอบอกออกมาพร้อมกับรีบหยัดตัวขึ้นนั่ง
“รออยู่ที่นี่ อย่าไปไหน เดี๋ยวฉันมา”
เขาสั่งขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ตามฝันได้แต่มองตามด้วยสายตาหวาดกลัวแต่ก็ไม่กล้าหนีไปไหน ไม่นานเขาก็เดินกลับมาพร้อมกระดาษในมือ
“ทำแบบทดสอบนี่ซะ” เขายื่นมันให้กับเธอ
“คะ?...”
“รับไปสิ! แล้วทำซะ”
“ค่ะ...”
ตามฝันยื่นมือไปรับมันมาอ่าน ก่อนจะพบว่ามันเป็นบททดสอบเกี่ยวกับจิตวิทยา และพออ่านเธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเขากำลังทดสอบเธอด้านไหนอยู่
- ผู้เขียน
