“อ่า ข้อมือฉัน”
เสียงร้องโอดโอยดังขึ้นเบาๆ หลังวางกระบอกปืนลงกับผลงานที่ทำให้อัคคีราห์เริ่มพึงพอใจ
“เจ็บเหรอ ไหนขอฉันดูหน่อย” ประโยคคำถามที่ถูกส่งผ่านเจ้าของใบหน้าเรียบเฉย มันทำให้ณิชาถึงกับไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าจะได้ยินอะไรแบบนั้นจากปากเขา
พอเห็นว่าณิชาไม่ตอบ อัคคีราห์ก็ดึงข้อมือเธอเข้าไปดูเอง ก่อนจะนวดคลึงเป็นวงกลมอย่างเบามือ
นัยน์ตาคู่สวยวาววับเป็นประกาย จังหวะที่อีกฝ่ายช้อนสายตาขึ้นสบมองมาพอดี ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนมีไม่มาก ส่งผลให้เขาและเธอใกล้กันจนเกินความจำเป็นอีกแล้ว
“ไม่.. ไม่เป็นไร” ณิชาตอบกลับเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะชักมือกลับมานวดเอง
“ไม่เป็นไรก็ดี เดี๋ยวเราจะกลับกันแล้ว” อัคคีราห์ว่าพลางแสร้งเบนสายตามองไปทางอื่นครู่เดียว ถึงได้หันกลับมามองหญิงสาวที่ก้มหน้ามองกระดาษในมือด้วยความภาคภูมิใจ
“แม่นอยู่เหมือนกันนะเนี่ย”
“ของจริงเป้าหมายเคลื่อนที่ตลอดเวลา เธอต้องกะระยะในการยิ
