“คุณจัดห้องใหม่เองหรือ อือม เข้าท่า” แล้วเขาก็พูดต่อ
“คุณมีอะไรจะบอกผมหรือ เมื่อตอนกลางวันที่จะบอก ผมขอโทษนะเรื่องที่ทำงานติดประชุมนัดลูกค้า จนลืมไปเลย”
พะงาแขยิ้มเย็นๆ จะเป็นไรเล่าสำหรับเขา หล่อนใจเย็นเสมอเข้าใจการทำงานของเขา ตัวหล่อนตัวหากที่แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย
“เอ้อ ไม่เป็นไรค่ะ แขเข้าใจ จึงอยากจะบอกคุณตอนกลับบ้าน”
พะงาแขยังอุบเอาไว้อีก
“แล้วที่คุณบอกผม เอ้อ ตอนที่ผมส่งคุณไปที่คลีนิก หมอบอกว่ายังไง”
ดีนะที่เขายังจดจำเรื่องราวเมื่อช่วงตอนสายๆ ที่เขาได้ไปส่งหล่อนที่คลีนิกก่อนเขาไปทำงานเสียอีก การใส่ใจในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ใครว่าไม่ดี สำหรับหล่อนเป็นเรื่องที่ดีมาก
“ขอบคุณนะคะคุณคามินที่จำได้”
“ทีนี้พอจะบอกผมได้หรือยังว่าที่คลีนิกหมอบอกว่าคุณเป็นอะไร” ท่าทางเขาใส่ใจและจดจ่ออยู่ไม่น้อยในสิ่งละอันพันละน้อยของหล่อน ใจของพะงาแขผู้หญิงที่ไร้เกียรติในสายตาของคนภายนอกพองโตอยู่ข้างใน
“เรื
