“พลอยเหรอ ติดฝนอยู่บ้านเพื่อน พาลูกเข้านอนก่อนนะ กับข้าวไม่ต้อง พี่กินมาเรียบร้อยแล้ว แค่นี้ละ”
เขาคุยกับภรรยาของเขาแล้วก็วางสาย กัญรุดารู้ว่าเขาใช้คำพูดประหยัดคำจริง ไม่ได้พูดมาก แต่เธอก็ชอบผู้ชายแบบนี้นะ ที่ไม่เรื่องเยอะดี
“พี่ต้า ง่วงไหมคะ เอนตัวนอนก่อนก็ได้” เห็นใบหน้าของเขาที่บ่งเหมือนอาการคนง่วงนอนเพราะอ้าปากเปิดหาวอยู่
“อีกนานเลยค่ะ กว่าเสื้อผ้าจะแห้ง ครึ่งชั่วโมง หรือชั่วโมง จะแห้งหรือเปล่าก็ไม่รู้ ดูสิคะ ฝนฟ้าข้างนอก ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย”
ใช่จริง ฝนยิ่งเทลงหนักมากเพิ่มกว่าเดิม ตามด้วยเสียงฟ้าครืนคำราม กัญรุดาเจ้าของห้องรีบเดินไปปิดประตูหลังบ้าน และนำเสื้อผ้าทั้งหมดทั้งของเขาและของหล่อนเอามาไว้ด้านใน เพราะกลัวฝนจะสาดเข้ามา ในฐานะเจ้าของห้องและธีรัชเป็นคนที่รู้จักกันดี
กัญรุดาเลยไปหยิบเอาฟูกในตู้เสื้อผ้าที่เก็บเอาไว้มาปูพร้อมกับหยิบหมอนให้เขาหนึ่งใบ หล่อนรู้ว่ากว่าฝนจะ
